Gdzie najłatwiej znaleźć Boga? Okazuje się, że to bardzo proste

''36 Odpowiedział Jezus: «Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd».'', ''24 Chrystus bowiem wszedł nie do świątyni, zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej [świątyni], ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga,..'', '' 15 Nie miłujcie świata3 ani tego, co jest na świecie! Jeśli kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca. 16 Wszystko bowiem, co jest na świecie, a więc: pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha tego życia4 nie pochodzi od Ojca, lecz od świata.''

(2) Jej odsłony, tak, jak każdego dzieła sztuki, musi jednak dokonać każdy sam. Taki jest zamysł Stwórcy, zanim przyjdzie w chwale.

Jezus po raz pierwszy wyfruwa z rodzinnego gniazda. Jeszcze wróci / zostanie odnaleziony i będzie rodzicom posłuszny. Jeszcze musi wzrosnąć w mądrości i łasce zanim ostatecznie wyjdzie, by zrealizować życiowe powołanie. Józef tego nie doczeka, bo jest „tylko” opiekunem. Matka, z której „przyjął ciało” obserwuje i „chowa w sercu”. Fragmenty mozaiki, które powoli zaczynają układać się w całość. Na razie to tylko okruchy. Fascynujące, ciekawe, ale też budzące lęk przed innością i zmianą status quo. Odsłaniająca się w życiu Jezusa mozaika nie zawiera już błędów grzechu pierworodnego. Jest czystą harmonią i pięknem. Jednak z racji powrotu do pierwotnego, stworzonego przez Boga stanu, tak bardzo zniekształconego przez grzech Adama i Ewy, zapowiada boleść. Nie jest łatwo coś naprawić. Jezus naprawił to w sobie, bo to w Nim świat został stworzony. I ostatecznie odkupiony / naprawiony Jego męka i zmartwychwstaniem. Mozaice stworzenia przywrócono harmonię i artystyczne piękno. (1)