Jezus jest dla wszystkich na zawsze

Wy dajcie im jeść! Uczniowie stają wobec wielkiego wyzwania. Doświadczamy tej trudności także my, wobec wyzwań naszych czasów. Jezus kieruje swoje słowo także do nas, bezradnych wobec ogromu wyzwań, ale także dzisiaj On sprawia, że wszyscy zjedzą do syta, dwanaście koszy to dla każdego pokolenia i na każdy miesiąc. Tego Chleba starczy dla wszystkich i na zawsze!

Czytania: Lb 11,4b-15; Mt 14,13-21

Z Ewangelii wg św. Mateusza:

Gdy Jezus to usłyszał, oddalił się stamtąd w łodzi na miejsce pustynne, osobno. Lecz tłumy zwiedziały się o tym i z miast poszły za Nim pieszo. Gdy wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi i uzdrowił ich chorych.

A gdy nastał wieczór, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: «Miejsce to jest puste i pora już spóźniona. Każ więc rozejść się tłumom: niech idą do wsi i zakupią sobie żywności!» Lecz Jezus im odpowiedział: «Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im jeść!» Odpowiedzieli Mu: «Nie mamy tu nic prócz pięciu chlebów i dwóch ryb». On rzekł: «Przynieście Mi je tutaj!» Kazał tłumom usiąść na trawie, następnie wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo i połamawszy chleby dał je uczniom, uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do sytości, i zebrano z tego, co pozostało, dwanaście pełnych koszy ułomków. Tych zaś, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.

Komentarz do Ewangelii:

Obraz: Jezus i uczniowie oddalają się od tłumów na jakieś miejsce pustynne. Zobaczę je w duchu. Przyjrzę się też podążającym pieszo za Panem tłumom, które wzbudziły Jego litość i doświadczyły uzdrowienia. Zobaczę też apostołów przytłoczonych wyzwaniami. Przyjrzę się swoim skojarzeniom i odczuciom.

Myśl: Po śmierci Jana Chrzciciela, która jest zapowiedzią losów Chrystusa, Jezus zaspokaja głód swojego ludu, bo lituje się nad nimi i uzdrawia. Opowiadanie ma znaczenie mesjańskie. Przypomina celebrowaną przez pierwsze wspólnoty Eucharystię. Jezus stanie się pokarmem ludu Nowego Przymierza. Najpierw jednak okazuje litość i miłosierdzie tłumowi, który podąża za Nim. Uczniowie nie rozumieją tego. Tkwią w swoich ludzkich wyobrażeniach, uwięzieni w swoich myślach. Jezus przełamuje ich bezradność i opór wobec działania Ducha, bierze chleb i ryby, błogosławi i daje uczniom, by obdarzyli nimi tłumy.

Emocja: Wy dajcie im jeść! Uczniowie stają wobec wielkiego wyzwania. Doświadczamy tej trudności także my, wobec wyzwań naszych czasów. Jezus kieruje swoje słowo także do nas, bezradnych wobec ogromu wyzwań, ale także dzisiaj On sprawia, że wszyscy zjedzą do syta, dwanaście koszy to dla każdego pokolenia i na każdy miesiąc. Tego Chleba starczy dla wszystkich i na zawsze!

Wezwanie: Poproszę o łaskę wiary w moc Eucharystii. Podziękuję za to, że mam dostęp do tego chleba, ilekroć tego pragnę.
Jubileusz 2025: Zaplanuję sobie jakiś uczynek miłosierdzia i postaram się go spełnić.