Kochaj i rób co chcesz – Mk 2, 23-28

Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat wśród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze rzekli do Niego: "Patrz, czemu oni robią w szabat to, czego nie wolno?" On im odpowiedział: "Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie, i był głodny on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom".

I dodał: "To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest panem szabatu".

Rozważanie do Ewangelii

Zdanie: „To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu” oznacza, że prawo jest dla człowieka, a nie człowiek dla prawa. Prawo ma służyć człowiekowi. A służy wtedy, gdy jest oparte na najwyższym prawie, czyli na Miłości (czyli na Bogu). Miłość bez prawa (reguł, zasad) będzie martwa. Ale martwe jest też prawo, które nie ma w sobie Miłości. Nawet można powiedzieć, że kto wydoskonalił się w Miłości, nie potrzebuje żadnego innego prawa. „Kochaj i czyń co chcesz” (św. Augustyn).