Największe bogactwo - Mt 13, 44-52

Jezus opowiedział tłumom taką przypowieść: "Królestwo niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego w roli. Znalazł go pewien człowiek i ukrył ponownie. Uradowany poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił tę rolę.

Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do kupca, poszukującego pięknych pereł. Gdy znalazł jedną drogocenną perłę, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją". "Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

Zrozumieliście to wszystko?" Odpowiedzieli Mu: "Tak jest". A On rzekł do nich: "Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare".

Komentarz do Ewangelii:

Za to, co nam przynosi Chrystus warto dać wszystko, co się ma. On bowiem daje pełnię życia, której nikt inny, ani nic innego dać nie może. Obyśmy tak chcieli posiąść Jezusowe królestwo Miłości jak niekiedy chcemy posiąść rzeczy materialne!

Tymczasem to Miłość jest najprawdziwszym bogactwem człowieka. Bogatym czyni człowieka nie to, co on posiada, ale to, co daje innym.

Egoiści nie będą "wrzuceni w piec rozpalony" za karę, ale z powodu swojej nieumiejętności życia w Niebie. Kto odrzuci definitywnie życie Miłością, ten wybiera bycie na zawsze egoistą. I to jest prawdziwe piekło!