Skarb niewyczerpany w niebie - Łk 12, 32-48

Jezus powiedział do swoich uczniów: Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo. Sprzedajcie wasze mienie i dajcie jałmużnę! Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie dostaje ani mól nie niszczy. Bo gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze.

Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie! A wy [bądźcie] podobni do ludzi, oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze. Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie. A to rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie złodziej ma przyjść, nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.

Wtedy Piotr zapytał: Panie, czy do nas mówisz tę przypowieść, czy też do wszystkich? Pan odpowiedział: Któż jest owym rządcą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowi nad swoją służbą, żeby na czas wydzielił jej żywność? Szczęśliwy ten sługa, którego pan powróciwszy zastanie przy tej czynności. Prawdziwie powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem. Lecz jeśli sługa ów powie sobie w duszy: Mój pan ociąga się z powrotem, i zacznie bić sługi i służące, a przy tym jeść, pić i upijać się, to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna; każe go ćwiartować i z niewiernymi wyznaczy mu miejsce. Sługa, który zna wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę. Ten zaś, który nie zna jego woli i uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele zlecono, tym więcej od niego żądać będą.

Przepasane biodra

Przepasanie na biodrach luźnej, szerokiej szaty było w starożytności koniecznym warunkiem swobody ruchów przy pracy lub w marszu. Jezus zachęca uczniów do „przepasania bioder", czyli do takiej postawy serca, by mogli w gotowości oczekiwać na Jego ponowne przyjście przy końcu czasów. Chodzi Mu również o to, by w każdym momencie byli gotowi otworzyć bramy serc, do których zakołacze. Odnosi się to nie tylko do Jego ostatecznego przyjścia, ale także do codziennych spotkań z Nim. Czy w naszym życiu jesteśmy gotowi na spotkanie z Jezusem? Na spotkanie ostateczne, ale także na spotkanie w każdej chwili? Programem pontyfikatu Jana Pawła II stały się słowa: Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi. Czy utożsamiam się z tym programem?

Szczęśliwi słudzy czuwający

Szczęśliwy sługa, który z przepasanymi biodrami wpuści wracającego z uczty weselnej Pana. Zasiądzie za stołem i sam Pan będzie mu usługiwał. Wracający z uczty Pan chce się swoją radością podzielić z tymi, którzy na niej nie byli, a którzy na Niego wiernie wyczekiwali. Przychodzący Jezus zabierze nas na ucztę niebieską do domu Ojca. Jednocześnie Jezus pukający każdego dnia do naszych serc pragnie wnieść w nasze życie radość, zapowiadającą radość życia wiecznego. Czy doświadczamy tej rzeczywistości na co dzień? Czy ta radość pozwala nam stawiać czoło trudnościom i wyzwaniom?

Ciągła gotowość na przyjście Jezusa

Pan nie musi słudze zapowiedzieć dokładnie godziny swego powrotu do domu. Może to być o każdej porze. Może to być w środku nocy, a nawet nad ranem. Zadaniem sługi jest ciągła gotowość na powrót pana. Nasza codzienna gotowość na spotkanie z Jezusem wtedy, gdy On zechce zapukać do naszych serc, jest najlepszym czuwaniem przygotowującym na Jego ostateczne przyjście w chwale. Jaka jest nasza gotowość na przyjście Chrystusa Pana? W czym ona się wyraża?