W "krzyżowej" szkole Łk 14, 25-33

Wielkie tłumy szły z Jezusem. On zwrócił się i rzekł do nich: "Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie może być moim uczniem. Kto nie nosi swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim uczniem.

Bo któż z was, chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie wpierw, a nie oblicza wydatków, czy ma na wykończenie? Inaczej gdyby założył fundament, a nie zdołałby wykończyć, wszyscy patrząc na to zaczęliby drwić z niego: «Ten człowiek zaczął budować, a nie zdołał wykończyć».

Albo który król, mając wyruszyć, aby stoczyć bitwę z drugim królem, nie usiądzie wpierw i nie rozważy, czy w dziesięć tysięcy ludzi może stawić czoło temu, który z dwudziestu tysiącami nadciąga przeciw niemu? Jeśli nie, wyprawia poselstwo, gdy tamten jest jeszcze daleko, i prosi o warunki pokoju.

Tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem".

Komentarz do Ewangelii

Co znaczy "nieść swój krzyż"? Oznacza akceptować swoje życie takim, jakie ono jest; godzić się na to w swoim życiu, czego nie mogę zmienić.

Dlaczego bez tego nie można być uczniem Jezusa? Może dlatego, że Jezus uczy nas wielu rzeczy, zwłaszcza Miłości, poprzez to właśnie, co jest naszym krzyżem. Jeśli więc nie bierzemy swego krzyża, to tak, jakbyśmy nie chodzili do szkoły. A trzeba chodzić do szkoły, by się czegoś nauczyć.

Tym "bogactwem", które jest potrzebne do wykończenia wieży i tą "armią", dzięki której zwyciężymy bitwę, jest to właśnie, czego uczy nas Jezus, gdy niesiemy swój krzyż.