Wielkość mieści się w pokorze. Jak prawdziwe wartości wzmacniają nasze życie

W codziennym życiu często staramy się mierzyć i oceniać naszą wartość według materialnych kryteriów. Jednak prawdziwa wartość tkwi w pokorze, trosce o innych i gotowości do służby, szczególnie tym, którzy są słabi i zagubieni.

Słowo na dziś (Mt 18,1-5.10.12-14)

Z ewangelii wg św. Mateusza: W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: «Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?» On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje.
Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie.
Jak wam się zdaje? Jeśli kto posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich: czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się zabłąkała? A jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę, powiadam wam: cieszy się nią bardziej niż dziewięćdziesięciu dziewięciu tymi, które się nie zabłąkały. Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło jedno z tych małych.

Komentarz do Ewangelii (wtorek, 13.08.2024)

Obraz: Jezus stawia nam dzisiaj przed oczy małe dziecko, które jest znakiem wielkości w królestwie Bożym oraz zagubioną owcę, o którą troszczy się Ojciec niebieski. Przyjrzę się tym postaciom. Zwrócę uwagę na swoje odczucia.

Myśl: Człowiek od zawsze chciał wszystko zmierzyć i zważyć. To z jednej strony może mobilizować do wysiłku, ale może też być ślepym zaułkiem. Dzisiaj w sposób szczególny jesteśmy zachęcani, aby przyjrzeć się temu, co jest kryterium oceny wielkości i przydatności do królestwa Bożego. Z tym pytaniem uczniowie zwracają się do Pana. Wielki jest ten, kto się uniża, zwraca uwagę na biednych, zaniedbanych i lekceważonych oraz służy. Uniżenie to nie status społeczny. To wymiar duchowy, który wyraża się w postawie służby, zwłaszcza tym, którzy potrzebują usprawiedliwienia, bo Kościół to nie sekta doskonałych, ale grzeszników.

Emocja: Bóg nie chce naszej zguby. Wolą Boga nie jest przyłapywanie człowieka na grzechu i karanie, ale On nie chce, by ktokolwiek ginął. On szuka wszelkich sposobów, aby nie odbierając wolności człowiekowi, doprowadzić go do Swego królestwa.

Wezwanie: Prośmy o miłość i dyskrecję, byśmy umieli przyjąć na powrót do wspólnoty błądzących. Podziękuję Bogu za miłość nie ze względu na zasługi, ale na potrzeby i biedy.
Uczynię jakiś gest uszanowania i uwielbienia.