„Mój Pan jest wielki” – Najświętsze Imię Maryi
Nadanie imienia to w każdej kulturze i w każdym czasie ważne wydarzenie nie tylko osobiste, ale też rodzinne i wspólnotowo-społeczne. Wspomnienie Najświętszego Imienia Maryi związane jest m.in. z uczczeniem zwycięstwa nad Turkami pod Wiedniem. To także szczególny dzień dla polskich sanktuariów maryjnych w Piekarach Śląskich i w Rzeszowie.
12 września Kościół obchodzi liturgiczne wspomnienie nadania imienia Matce Boga, czci Najświętsze Imię Maryi.
Prawo żydowskie, spisane w Księdze Kapłańskiej, poleca, aby dla dziewczynek, piętnaście dni po urodzeniu przeprowadzić obrzęd nadania imienia.
Rodzice Maryi, Joachim i Anna, zapewne tak właśnie zrobili i nadali swojej córce imię Maryja. Jego brzmienie i znaczenie ulegało zmianom w ciągu wieków.
Spotykamy je już w Księdze Wyjścia. Siostra Mojżesza ma na imię Miriam. W Ewangeliach, oprócz Matki Bożej, występują także cztery inne Marie.
‘Maria’ to grecka forma hebrajskiego imienia, które przybierało różne formy na przestrzeni wieków: Mirjam, Marjam, Mariamme, Mariame. Ma też wiele znaczeń. Najczęściej przyjmowane to ‘Mój Pan jest wielki’, albo w etymologicznym połączeniu z akadyjskim mari-m znaczyłoby ‘napawa radością’.
Wielu świętych w ciągu dziejów z nabożnym szacunkiem i czcią odnosiło się do imienia Maryi. Wypowiadali je z radością i słodyczą serca.
Wspomnienie nadania imienia Maryi jest jednym z wielu w ciągu roku liturgicznego. Obchodzimy je po święcie narodzenia Matki Bożej, które świętujemy 8 września. Obchody ku czci Imienia Maryi zostały zapoczątkowane w Cuenca, w Hiszpanii, na początku XVI wieku. Świętowano je 15 września, w oktawę jej święta narodzenia. Papież Innocenty XI, dla uczczenia zwycięstwa Jana III Sobieskiego pod Wiedniem w 1683 roku, rozszerzył je na cały Kościół, a obchody wyznaczył na niedzielę po 8 września. Późniejsze reformy przesunęły te obchody na 12 września. Wtedy to Martyrologium Rzymskie upamiętnia zwycięstwo nad Turkami pod Wiedniem. Od 2001 roku obchody mają rangę wspomnienia dowolnego.
Usłyszał w bardzo jasnym świetle głos Maryi: „Nie bój się, chcę na tym miejscu chwałę mego Syna widzieć i nieść pociechę utrapionym”
Maria to bardzo popularne imię żeńskie. Tę popularność zawdzięcza przede wszystkim Matce Bożej.
W dawnej Polsce nie było częste, ze względu na szacunek, jakim otaczano Matkę Jezusa. Potem jednak zyskiwało na popularności właśnie ze względu na jej szczególną rolę w historii zbawienia. W ślad za kultem Matki Bożej pojawiło się także wiele postaci świętych, które lud Boży otaczał szczególną czcią. Ilość świętych i błogosławionych o imieniu Maria znacznie wzrosła w ostatnich dziesięcioleciach.
Popularność imienia Maryi wyraża się także w wielu dniach obchodów świąt i uroczystości w ciągu roku liturgicznego. Warto wspomnieć przynajmniej o niektórych.
12 września wspominana jest Matka Boża Piekarska. Piekary to największe sanktuarium maryjne na Śląsku. Swoimi początkami sięga drugiej połowy XVII wieku. Obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, namalowany przez nieznanego autora na początku XVI wieku, zyskał sławę, kiedy ustąpiła epidemia zagrażająca mieszkańcom Tarnowskich Gór po tym, jak złożyli obietnicę corocznego pielgrzymowania do Piekar.
12 września czczona jest także Matka Boska Rzeszowska. Kult Matki Bożej z Dzieciątkiem ma początek w objawieniach, jakie przeżył Jakub Ado z najbliższymi 15 sierpnia 1513 roku. Usłyszał wtedy w bardzo jasnym świetle głos Maryi: „Nie bój się, chcę na tym miejscu chwałę mego Syna widzieć i nieść pociechę utrapionym”. Gdy światłość się rozpłynęła, oczom zebranych ukazała się figura Matki Bożej z Dzieciątkiem. Na miejscu cudownych wydarzeń gromadzili się wierni, szybko też pojawiły się cuda.
Matka Boża Rzeszowska jest patronką miasta i całej diecezji.
Skomentuj artykuł