"Oto was posyłam jak owce między wilki". Czy umiesz oddać Bogu swoją wrażliwość i bezbronność?

Nie tylko apostołowie, ale cała wspólnota jest misyjna. Jej zadaniem jest iść na cały świat i przygotowywać miejsce dla Pana, bo On chce dotrzeć do wszystkich, gdziekolwiek by nie żyli.

Słowo na dziś (26 stycznia 2023 r.)

Z Ewangelii wg św. Łukasza:

Następnie wyznaczył Pan jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie! Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: Pokój temu domowi! Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże.

Komentarz do Ewangelii (Łk 10,1-9)

Obraz: Ewangelista Łukasz opisuje wysłanie przez Jezusa siedemdziesięciu dwóch uczniów z misją ewangelizacyjną. Zobaczę ten obraz, jak oni idą po dwóch, aby przygotować miejsce dla Pana. Posłucham słów, które wypowiada Jezus. One są skierowane także do mnie.

Myśl: Wysłanie siedemdziesięciu dwóch pokazuje misyjność Kościoła. Nie tylko apostołowie, ale cała wspólnota jest misyjna. Jej zadaniem jest iść na cały świat i przygotowywać miejsce dla Pana, bo On chce dotrzeć do wszystkich, gdziekolwiek by nie żyli. Chrześcijanin nie dąży do tego, by "podbić" świat dla Chrystusa. Otrzymuje bardzo precyzyjną "instrukcję" ewangelizacyjną: to ubóstwo, pokora, miłosierdzie i służba, postępowanie tak, jak Jezus.

Emocja: Zaufanie. Uczeń jest posłany jako "bezbronny" (jak owca wobec wilka), bez zabezpieczeń (ani trzosa, ani torby, ani sandałów), nie powinien dać się rozproszyć (pozdrowienia, zwyczaje gościnności). Jedynym narzędziem ewangelizacyjnym jest zaufanie Panu i naśladowanie Go.

Wezwanie: Poproszę o odczucie odpowiedzialności za głoszenie Ewangelii swoim życiem. Podziękuję za tych, którzy mi głosili Ewangelię i prowadzili do Boga. Wyrażę znakiem zewnętrznym, gestem moją gotowość do głoszenia Dobrej Nowiny.