W jaki sposób odpowiadamy na Boże wezwanie do miłości?

Dziesiąte przykazanie przypomina o ostatecznym przeznaczeniu człowieku do życia w szczęściu, którego jedynym dawcą jest Bóg. Broni ono przed popadnięciem w nieład wewnętrzny spowodowany pożądliwością, której wyrazem jest chciwość,  chęć przywłaszczenia sobie bez umiaru dóbr ziemskich, a także brak umiarkowania wyrażający się zachłannością i pragnieniem bogactw oraz potęgi. Te nieuporządkowane dążenia stanowią zagrożenie sprawiedliwości, której domaga się miłość bliźniego.

► KKK 2548: Pragnienie prawdziwego szczęścia wyzwala człowieka od nadmiernego przywiązania do dóbr tego świata i znajduje swoje spełnienie w widzeniu i szczęściu Boga. Obietnica widzenia Boga przekracza wszelkie szczęście. W języku Pisma świętego "widzieć" znaczy tyle samo, co "posiadać: Kto zatem widzi Boga, przez to samo, że widzi Boga, otrzymał wszystkie dobra, jakie można sobie wyobrazić.

► KKK 2549: Lud święty ma za zadanie walczyć za pomocą łaski z wysoka, aby otrzymać dobra obiecane przez Boga. Aby posiadać i kontemplować Boga, chrześcijanie powinni umartwiać swoje pożądania i za pomocą łaski Bożej odnosić zwycięstwo nad pokusami używania i panowania.

► KKK 2550: Na tej drodze doskonałości Duch i Oblubienica wzywają tych, którzy ich słuchają, do doskonałej jedności z Bogiem: Będzie tam prawdziwa chwała: nikt nie będzie chwalony przez błąd albo dla pochlebstwa. Prawdziwe zaszczyty nie będą odmawiane tym, co na nie zasłużyli, ani przyznawane osobom niegodnym. Zresztą, nie będzie o nie zabiegał nikt niegodny, skoro zostanie tam dopuszczony tylko godny. Zapanuje tam również prawdziwy pokój, w którym nikt nie dozna żadnej przeciwności ani od siebie, ani od kogoś drugiego. Odpłatą za cnotę będzie Ten, kto cnotę dał i kto siebie samego przyrzekł jej w nagrodę; nagrodę, od której nie może być nic lepszego, nic większego... "Będę... ich Bogiem, a... oni będą moim ludem" (Kpł 26,12). Takie samo jest też znaczenie słów Apostoła: "Aby Bóg był wszystkim we wszystkich" (1 Kor 15, 28). On będzie celem wszystkich naszych pragnień; On, którego bez końca będziemy oglądali, bez nasycenia miłowali, bez utrudzenia uwielbiali. A ten dar, to uczucie i ten stan będą niewątpliwie wspólne wszystkim tak samo, jak życie wieczne.

Czytaj więcej w: "Taka jest wiara Kościoła", s. 178

Idąc za wezwaniem Chrystusa chrześcijanie podczas chrztu świętego jednoczą się z Chrystusem: z Jego śmiercią, aby razem z Nim współzmartwychwstać do nowego życia. Strzeżenie tego daru jest zadaniem każdego chrześcijanina, którego Chrystus wspomaga przez pouczanie i udzielanie Bożego życia w sakramentach Kościoła.