Rozważania na Adwent - droga do szczęścia

A teraz, Izraelu, słuchaj praw i nakazów, których uczę was wypełniać, abyście żyli i doszli do posiadania ziemi, którą wam daje Pan, Bóg waszych ojców. (Pwt 4, 1)

Najgłębszym pragnieniem człowieka jest osiągnięcie szczęścia. Każdy chce być szczęśliwy i każdy na swój sposób do tego dąży. Jakie jednak to szczęście będzie — zależy od tego, na jakiej drodze człowiek będzie go szukał. Wiara mówi nam, że w tym poszukiwaniu nie jesteśmy sami. Bóg najgłębiej wkomponowuje się w ludzkie pragnienie szczęścia. On przecież najlepiej zna najskrytsze dążenia ludzkiego serca i tylko On może dać to, co w pełni to serce może zaspokoić. Jeśli więc człowiek odsunie się od Boga, konsekwencją tego będzie również oderwanie się od źródła prawdziwego szczęścia. Wkrótce jego życie, jak wartki do tej pory strumień, straci swój pęd i wyschnie, przekształcając się w martwe koryto.

Wysłuchaj rozważania o. Jerzego Sermaka SJ 

 [-02.12.mp3-]

Nasze życie wiary jest jak droga Narodu Wybranego, który Bóg prowadzi z Egiptu do Ziemi Obiecanej, z ziemi niewoli do ziemi wolności. To jest nasza droga do szczęścia. Na tej drodze Bóg stawia swoje drogowskazy: przykazania. One świadczą i stale przypominają o bliskości Boga. W nich jest zawarta Jego wola i troska, byśmy na drodze do prawdziwego szczęścia nie zbłądzili. Droga znaczona Bożymi przykazaniami jest znakiem naszej wolności i mądrości. Bo przykazania dał Bóg człowiekowi nie po to, by go dręczyć i przeszkadzać na jego drodze do szczęścia, ale by mu tę drogę otwierać i przybliżać.

Zrozumieć to może tylko człowiek naprawdę mądry, idący przez życie z Bogiem. Człowiek wiary to człowiek szczęśliwy.