Stacja VII - Drugi upadek Pana Jezusa

Drugi upadek Pana Jezusa był jeszcze cięższy i boleśniejszy niż pierwszy. Czy się jeszcze podźwignie? Czeka Go jeszcze droga na Golgotę, a tam nie odpoczynek, lecz straszne ukrzyżowanie i śmierć na krzyżu. Ktoś inny na miejscu Chrystusa już by się nie dźwignął. Powiedziałby do oprawców: Już mnie nie męczcie, zabijcie mnie. Lepiej tu umierać niż na krzyżu.

Chrystus się jednak dźwiga ostatkiem sił, bo taka była wola Ojca, by złożył zbawczą ofiarę za ludzkość na krzyżu. Chciał też przez to swoje podźwignięcie się z upadku wysłużyć łaskę nam grzesznikom na takie chwile, kiedy ogarnie nas apatia, całkowite załamanie duchowe, kiedy się nie chce żyć i dalej zmagać z tyloma trudnościami i ze swoją słabością po tylu niepowodzeniach i upadkach. Pan Jezus chce nas pouczyć tym powstaniem, że nie wolno nigdy kapitulować, trzeba się po upadkach dźwigać na nowo. Kapitulacja jest klęską. Kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony.

Panie Jezu! Podziwiam Twoje męstwo i wytrwałość na drodze krzyżowej aż do końca, aż na Golgotę, by wypełnić wolę Ojca niebieskiego, a nam wysłużyć łaski do powstawania z naszych upadków. Proszę Cię, daj mi łaskę wytrwania na drodze pełnienia moich obowiązków, które mi Bóg powierzył, na drodze krzyżowej z Tobą. Broń mnie przed pokusą zniechęcenia, pomóż zawsze powstawać z moich upadków.