Atanazy należy do jednego z najbardziej cenionych Ojców Kościoła, bo zdołał obronić dogmat o bóstwie Chrystusa, zagrożony rozprzestrzeniającą się bardzo szybko herezją Ariusza. Wiele z tego powodu wycierpiał od cesarzy, którzy sprzyjali arianom. Biskup Atanazy pozostał nieugięty, dlatego jest wzorem dla wszystkich pasterzy Kościoła i teologów, by odważnie także dzisiaj bronili pełni wiary Kościoła, nie ulegając naciskom ze strony kultury negującej Boga.
Katarzyna nie umiała dobrze czytać ani pisać, dlatego swoje przeżycia duchowe i mistyczne oraz listy dyktowała bł. Rajmundowi z Kapui, który był jej kierownikiem mianowanym przez kapitułę dominikanów we Florencji. To między innymi dzięki jej intensywnej modlitwie i zdecydowanemu charakterowi, papież Grzegorz XI powrócił z Awinionu do Rzymu. Podobnie jak Maryja, która bezgranicznie zaufała Bożemu działaniu, również Katarzyna rozwinęła w sobie "geniusz kobiety" (Jan Paweł II). Uparcie i z determinacją napominała kolejnych papieży, przynaglając następców Piotra, by powrócili do Rzymu, gdzie jest ich miejsce, by być skałą Kościoła założonego przez Jezusa Chrystusa.
Szwajcarii oraz Czechy. Był pierwszym prowincjałem Niemiec, który w niezmordowany sposób czynił wszystko, by ocalić katolicką jedność z Rzymem. Jest Doktorem Kościoła, głównie ze względu na swoją działalność pisarską. Prowadził polemikę z teologami protestanckimi wykazując ich błędy w rozumieniu chrześcijańskiej wiary. Dla prostych wiernych napisał Katechizm, który miał ok. 400 wydań i przetłumaczony został na wiele języków.
Św. Marek Ewangelista, razem z matką Marią mieszkał w Jerozolimie w domu, który był często nawiedzany przez uczniów Jezusa, zwłaszcza św. Piotra. Jest bardzo prawdopodobne, że to właśnie w tym domu miała miejsce Ostatnia Wieczerza z udziałem Jezusa. Tam też zbierali się Apostołowie po śmierci krzyżowej i zmartwychwstaniu Pana (Dz 12,12). Bardzo możliwe, że młodego Marka ochrzcił św. Piotr, wszak w swoim liście nazwie go później "swoim synem" (por. 1P 5,13).
KAI / slo
Przed 150 laty urodziła się założycielka Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego (urszulanek szarych), św. Urszula Ledóchowska. Powszechnie ceniono ją i szanowano za poświęcenie dla innych (zwłaszcza dzieci) oraz pogodę ducha, którą sama uznawała za świadectwo więzi z Chrystusem.
Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana (Łk 1, 45).
Od Matki Jezusa uczymy się zawierzenia całego naszego życia Bogu. Prośmy Ją, byśmy mieli odwagę wiary, która nie cofa się także przed trudnościami. Popatrzmy na drogę wiary Maryi: na jej zawierzenie Bogu w chwili zwiastowania, poprzez zapowiedź Symeona, że Jej Syn będzie znakiem, któremu sprzeciwiać się będą. Pamiętamy jej niepokój gdy szukała Jezusa w Jerozolimie. Pewnie smuciła się Maryja odejściem swego Syna z rodzinnego domu i potem gdy widziała, że staje się coraz bardziej samotny, aż po całkowite opuszczenie na Krzyżu.
Na pierwszy plan w ostatnich dniach adwentowego przygotowania się do uroczystości Bożego Narodzenia, wysuwa się św. Józef, pokorny opiekun Maryi i Jezusa. Mówi do nas przez swoje czyny i przez uważność na działanie Najwyższego. On jest świętym bardzo dyskretnym, nie narzuca się nikomu. Prawdziwy mężczyzna. Dlatego warto odkryć i zgłębić jego przesłanie nie tylko 19 marca.
Kazimierz urodził się w Krakowie na Wawelu 3 października 1458 r. roku. Był drugim z kolei spośród sześciu synów króla Kazimierza Jagiellończyka. Jego matka, Elżbieta, pochodziła z Niemiec i była córką cesarza Albrechta II. Miał też siedem sióstr.
To dzięki Ojcu Klaudiuszowi siostra Małgorzata Maria Alacoque, wizytka z klasztoru Paray-le-Monial we Francji, otrzymała wielką pomoc w czasie, gdy Pan Jezus objawiał jej tajemnicę miłości Swego Najświętszego Serca. Tylko tak głęboko zjednoczony z Bogiem jezuita mógł służyć jako narzędzie w ręku Boga, który pragnął na nowo rozpalić miłość do Jezusa Chrystusa w ludzkich sercach ostygłych i obojętnych.
Świętym Cyrylowi i Metodemu słowiańska część Europy zawdzięcza przyjęcie chrześcijańskiej wiary oraz jej zakorzenienie się w kulturze. Ci dwaj święci bracia tworzyli zręby języków słowiańskich. Św. Cyryl przetłumaczył Ewangelie i Psalmy na język starocerkiewno-słowiański. Od św. Cyryla bierze swą nazwę alfabet zwany cyrylicą. Jan Paweł II nadał im tytuł patronów Europy. Ich pamięci poświęcił też list Apostolski.
Matka Boża cierpliwie prowadzi nas na drogę nawrócenia. Metody, jakie proponuje, są bardzo proste. Powiedziała o nich w Lourdes w 1858 roku, cztery lata po uroczystym ogłoszeniu dogmatu o Niepokalanym Poczęciu. Są to modlitwa na Różańcu oraz czyny miłosierdzia. Maryja zachęcała Bernadettę, by przystępowała do Komunii i nigdy nie zapominała o powołaniu do świętości. Niepokalana pogłębiła w niej pragnienie nieba! Była dla niej dobra i wyrozumiała, jak prawdziwa matka zatroskana o losy swojego dziecka!
Scholastyka była bliźniaczką św. Benedykta z Nursji, patrona Europy. Od wczesnego dzieciństwa pragnęła należeć jedynie do Boga i chciała kochać Go z całego serca i z całej duszy. Podziwiała swego brata, jego żarliwą wiarę i troskę o dobro duchowe braci. Nieopodal Subiaco założyła klasztor żeński, gdzie oddawała się nieustannej modlitwie i adoracji. W ostatnim okresie życia przebywała pod Monte Cassino. Wolno jej było odwiedzić swego brata Benedykta tylko jeden raz w roku. Jak niezwykłe musiały być ich spotkania i duchowe rozmowy!
Afrykańska święta Józefina Bakhita zainspirowała Ojca Świętego Benedykta XVI do napisania jednego z punktów encykliki Spe salvi poświęconej refleksji nad chrześcijańską nadzieją. Jest to nadzieja, która - jak pisze św. Paweł w Liście do Efezjan - zbawia i przywraca wolność każdemu człowiekowi. Według papieża wystarczy otworzyć się na chrześcijańską koncepcje Boga, by doświadczyć miłości, poczucia bezpieczeństwa oraz ludzkiej godności z jej niezbywalnymi prawami.
Umierał na krzyżu jak nasz Pan Jezus Chrystus, 5 lutego 1597 r. w Nagasaki, razem z 25 ukrzyżowanymi męczennikami. Prężnie rozwijające się młode chrześcijańskie wspólnoty spotkało niespodziewanie okrutne prześladowanie. Ich powodem była miedzy innymi konkurencja pomiędzy kupcami portugalskimi i hiszpańskimi. Japończycy poczuli się zagrożeni słysząc pogłoski, że chrześcijańscy misjonarze, głównie jezuici i franciszkanie są szpiegami europejskich potęg usiłujących zapanować nad krajem.
Duszą i ciałem chciała należeć do Chrystusa, pragnęła, by jedynie On był jej Oblubieńcem. Skarbu czystości serca broniła do końca, nie lękając się okrutnych tortur, odważnie zdobywając palmę męczeństwa.
Błażej należy do pokolenia ostatnich męczenników z początku IV wieku. Prześladowania trwały, mimo że Konstantyn Wielki w 313 r. wydał Edykt Mediolański, który zakończył krwawe żniwo pośród wyznawców Jezusa Chrystusa na zachodzie Cesarstwa. Prześladowania trwały dłużej zwłaszcza na wschodzie imperium, gdzie rządził cesarz Licyniusz. Błażej był biskupem Sebasty w Armenii (obecnie Turcja).
Już jako kleryk interesował się biedna młodzieżą szybko rozwijającego się miasta Turynu. Rozwój przemysłu pod koniec XIX wieku, obok cywilizacyjnego postępu, generował także zaniedbane grupy społeczne, zwłaszcza młodych. Jan Bosko spotykał się z nimi, poznawał ich problemy, ewangelizował. Niedługo po przyjęciu święceń kapłańskich założył pierwsze Oratorium, wychowawczy ośrodek dla biednej i zaniedbanej młodzieży w Turynie. Stało się ono wzorcowe dla całego Zgromadzenia Księży Salezjanów, założonego przez św. Jana Bosko. Zaniósł wiarę, światło i pokój tam, gdzie samotność rodziła nędzę.
Tomasz w Sumie teologicznej przedstawia pięć dróg, sposobów poznania Boga. Napisał tyle, ile można o Bogu powiedzieć, bo wiedział z osobistego doświadczenia modlitwy, że jest On niezgłębioną tajemnicą Miłości.
Obaj należą do pierwszego pokolenia biskupów, którzy byli uczniami apostołów. Oni byli pierwszymi pomocnikami św. Pawła w dziele ewangelizacji. Paweł udzielił im chrztu świętego, a następnie włożył na nich ręce i ustanowił biskupami założonych przez siebie chrześcijańskich wspólnot. Tymoteusz i Tytus mogą być dla nas przykładem gorliwości w głoszeniu Jezusa Chrystusa.
Henryk Fross SJ
Agnieszka, męczennica rzymska, to jedna z najbardziej popularnych postaci czczonych w chrześcijańskiej starożytności.
{{ article.description }}