Jak pomóc dziecku w uczeniu się

Odrabianie lekcji to trudny temat zarówno dla dzieci jak i dla ich rodziców. Dzieci mają kłopoty z zorganizowaniem pracy, zaplanowaniem poszczególnych czynności. Rozprasza je bardzo wiele spraw wewnętrznych (własne myśli) i zewnętrznych (dźwięki i odgłosy domowe i z ulicy). Rodzice denerwują się, że ich podopieczni tracą czas, więc ograniczają im różne przyjemności: „dostaniesz, jak odrobisz lekcje” itp.

Nieumiejętność organizowania pracy jest dużym problemem dziecka. Warto pomóc mu wszystko zebrać i uporządkować. Oto kolejne etapy ułatwiające wykonanie tego:

Zaczynamy od planu dnia czy popołudnia, np. obiad, lekcje, wyjście na dwór, gra na komputerze. Ważne jest, aby dziecko widziało, że po pracy i wysiłku czeka je chwila przyjemności.

Zróbcie wspólnie z dzieckiem listę spraw do wykonania, następnie ułóżcie te czynności w odpowiedniej kolejności. (Na początku dziecko może nie wiedzieć, jak poukładać zajęcia, dlatego wtedy wymaga większej pomocy rodzica. Jednak z czasem aktywność dziecka powinna rosnąć, a rodzica maleć). Ustalamy kolejność od rzeczy najłatwiejszych do najtrudniejszych. Na trudne przedmioty warto również określić czas pracy, np. 30 min na fizykę, dziecko wie wtedy, że uczy się fizyki przez ten czas, a następnie zajmie się czymś innym. Jeśli jakiś przedmiot sprawia mu szczególne kłopoty, wtedy należy pracować nad nim codziennie określoną ilość czasu, np. po 45 min.

Przygotujcie (oczywiście wspólnie) miejsce pracy:

- kolor ścian powinien być stonowany, obrazki mogą wisieć, ale tak, aby nie rozpraszały dziecka;

- na biurku musi być porządek taki, aby nie tracić czasu na szukanie potrzebnych przyborów oraz aby można było sięgnąć po rzeczy nie wstając z miejsca;

- najlepiej, jeśli biurko stoi przy oknie;

- oświetlenie stawiamy po przeciwnej stronie do ręki piszącej (najlepiej, gdy używamy jednego źródła świtała, tzn. albo naturalne, albo sztuczne);

- komputer nie może stać na biurku i absolutnie nie może być włączony (jest to urządzenie, które bardzo „kusi” dzieci i rozprasza myśli);

- w pokoju może grać cicha muzyka (jeśli faktycznie pomaga), rodzeństwo oraz domowe zwierzęta powinni wyjść.

Pomóżcie dziecku ustalić przerwy w nauce. Przerwy są równie ważne w procesie uczenia się, jak intensywna nauka. Najlepiej stosować krótkie przerwy – ok. 3 min po 20 – 30 min nauki. Przerwa powinna być intensywna, np. kilka prostych ćwiczeń fizycznych, głębokie oddechy na balkonie, krótka zabawa z psem, itp. Po godzinie nauki można zrobić przerwę ok. 7 min.

Bardzo istotne dla dziecka jest, aby rodzic pochwalił je, gdy wykona zaplanowane zadania. Np. „pracowałaś dziś pełną godzinę, bez przerw – super”. Takie działanie, nazywane przez psychologię wzmocnieniem pozytywnym, często działa o wiele skuteczniej niż ciągłe zaganianie do lekcji.

Aleksandra Martynowska, pedagog szkolny w Gimnazjum i Liceum Jezuitów w Gdyni