Święci na wakacje (i nie tylko)

Połowa wakacji to dla mediów trudny czas. Brakuje codziennych newsów, których niezawodnymi dostarczycielami są politycy. Na szczęście także oni wyjeżdżają na urlopy. O tym, że nadchodzi sezon ogórkowy wiedzą bardzo dobrze stacje telewizyjne.

Dlatego przygotowują powtórki filmów i programów. Powtarzanie samo w sobie nie jest złe. W dziedzinie nauczania na przykład to podstawa do przyswajania kolejnego materiału wiedzy, ćwiczenie pamięci. W ogóle przecież nasze życie to nieustanne powtarzanie wielu tych samych czynności przez większość naszego ziemskiego pielgrzymowania. Dlatego potrzebuje człowiek zmiany, odpoczynku, refleksji. Musi na jakiś czas odjeść od tej codzienności. Stąd konieczność urlopów i wakacji.

Pan Jezus swoim uczniom nawet nakazał, aby poszli sami na miejsce pustynne i wypoczęli nieco. Wakacyjny odpoczynek powinien polegać bowiem na tym, że uwalniając od zwykłych codziennych obowiązków pozwala na nowo odkryć wartości, które zazwyczaj zaniedbujemy, takie jak kontakt z przyrodą, poznawanie nowych ciekawych miejsc, radość z przyjaźni. W połowie wakacji przeżywamy i to jednego dnia uroczystość dwóch świętych, których można nazwać patronami tego czasu.

Św. Krzysztof to przecież patron podróżujących. Dzięki inicjatywie, o której słyszymy obecnie w kościołach można św. Krzysztofowi okazać wdzięczność za opiekę na drodze, przez pomoc okazaną innym, czyli misjonarzom. To z ofiar kierowców kupuje się środki transportu dla polskich misjonarzy, którzy pracują w 98 krajach świata.

Tylko w ubiegłym roku za ofiary składane przez polskich kierowców można było kupić 35 samochodów, 2 ambulanse, 1 busa, 8 motocykli i 24 rowery. Zachęca się kierowców, aby przekazywali 1 grosz za 1 km bezpiecznej jazdy. Biorąc pod uwagę warunki i jakość podróżowania po naszych drogach nie jest to kwota wygórowana, a zarazem grosz do grosza i proszę, są wyniki.

Drugi patron wakacyjny to św. Jakub Apostoł. Jest on patronem pielgrzymujących. Przełom lipca i sierpnia to w naszej ojczyźnie czas pielgrzymek, zwłaszcza na Jasną Górę. Powoli odżywa także w Polsce średniowieczna tradycja pielgrzymowania do grobu św. Jakuba w Santiago de Compostela. W średniowieczu pielgrzymowano tam masowo, miejsce to nazywano Finisterrae "koniec świata", zarówno dlatego, że jest to najbardziej wysunięte na Zachód sanktuarium, jak i dlatego, że do czasu odkrycia Ameryki uważano, że tam kończy się świat znany ówczesnym ludziom.

Św. Jakub przedstawiany jest ze zwojem Ewangelii oraz kijem pielgrzyma. Podkreśla to jego bezgraniczne oddanie głoszeniu Dobrej Nowiny oraz wymownie pokazuje, że życia każdego chrześcijanina z natury jest pielgrzymowaniem.