Czy dziecko powinno spać z rodzicami? Psychologowie tłumaczą, kiedy wspólne spanie to dobra decyzja

Dla jednych to symbol bliskości i miłości, dla innych – ryzyko zaburzenia samodzielności dziecka. Wspólne spanie z maluchem to temat, który od lat dzieli rodziców i specjalistów. Psychologowie przypominają jednak, że kluczem jest świadomość, bezpieczeństwo i obserwacja potrzeb dziecka. 

• Bliskość rodzica wspiera rozwój emocjonalny i poczucie bezpieczeństwa dziecka.

  DEON.PL POLECA

  

   

   

• Wspólne spanie nie zaburza samodzielności – może ją wręcz wspomagać.

• Kluczowe są zasady bezpieczeństwa: odpowiedni materac, temperatura i brak luźnych przedmiotów.

  DEON.PL POLECA

  Współczesny świat próbuje nas przekonać, że nasze domy powinny być pełne gadżetów, a lodówki jedzenia; że mamy ciągle zdobywać nowe umiejętności [...]; że każda chwila powinna być zajęta jakąś aktywnością, a właściwie to powinniśmy robić już nie dwie czy trzy, ale wiele rzeczy naraz.

• Wraz z rozwojem dziecka warto stopniowo przechodzić do samodzielnego spania.

• Najważniejsze to zachować równowagę między bliskością a przestrzenią dla dziecka.

  DEON.PL POLECA
  
  
  

Bliskość, która wspiera rozwój dziecka

Eksperci zgodnie podkreślają, że pierwsze lata życia dziecka to czas budowania więzi i poczucia bezpieczeństwa. Wspólne spanie, jeśli odpowiada rodzicom i dziecku, może pomóc w regulacji emocji, uspokajaniu i budowaniu zaufania. Bliskość nocą działa na dziecko kojąco i wspiera jego rozwój emocjonalny.

Z punktu widzenia psychologii ewolucyjnej potrzeba spania blisko rodzica jest naturalna. Dzieci od zarania dziejów szukały ochrony i ciepła, a współczesne badania potwierdzają, że bliski kontakt nie zaburza samodzielności, ale ją wzmacnia – pod warunkiem, że rodzice stopniowo pozwalają dziecku się usamodzielniać.

Czy spanie z dzieckiem może być niebezpieczne?

Wspólne spanie nie jest z definicji szkodliwe, jednak wymaga przestrzegania zasad bezpieczeństwa. Największe ryzyko wiąże się z niewłaściwymi warunkami snu – zbyt miękkim materacem, obecnością koców, poduszek czy maskotek w pobliżu dziecka. Należy też pamiętać, że nie każdy rodzic powinien spać z maluchem, zwłaszcza osoby bardzo zmęczone, palące lub przyjmujące leki nasenne.

Dla niemowląt bezpieczniejsze bywa spanie w tym samym pokoju, ale na oddzielnej powierzchni, np. w dostawce lub łóżeczku ustawionym przy łóżku rodziców. Dzięki temu dziecko ma kontakt z opiekunem, a jednocześnie mniejsze ryzyko przegrzania czy uduszenia.

Zasady bezpiecznego snu

Specjaliści zalecają kilka prostych reguł, które zwiększają bezpieczeństwo dziecka podczas wspólnego snu:

• dziecko powinno spać na plecach, na twardym, równym materacu,

• w jego otoczeniu nie powinno być poduszek, koców ani zabawek,

• temperatura w pokoju powinna wynosić 17–20°C,

• dziecko należy ubrać lekko, bo bliskość dorosłych zwiększa ciepło,

• ze wspólnego spania trzeba zrezygnować po alkoholu, lekach nasennych lub w stanie dużego zmęczenia,

• najlepiej stopniowo przechodzić do samodzielnego spania, gdy dziecko jest na to gotowe.

Takie podejście łączy potrzebę bliskości z troską o bezpieczeństwo i komfort wszystkich domowników.

Naturalna potrzeba samodzielności

Około drugiego lub trzeciego roku życia dzieci zaczynają odczuwać potrzebę niezależności. To moment, w którym warto wspierać je w nauce samodzielnego zasypiania, ale bez presji i pośpiechu. Nagłe zmiany – zwłaszcza w okresie adaptacji do żłobka czy przedszkola – mogą nasilać lęk. Dlatego eksperci zalecają stopniowe wprowadzanie nowych nawyków, np. poprzez wieczorne rytuały, wspólne czytanie, głaskanie czy spokojną muzykę.

W tym wieku mogą pojawiać się również lęki nocne, to naturalny etap rozwoju, który wymaga cierpliwości i zrozumienia.