Jak zadbać o zdrowie psychiczne dzieci? Taki sposób zdradza specjalistka

Problemy psychiczne są wśród ludzi młodych coraz częstsze. Jak można pomóc? Mówi o tym autorka kampanii "Terapia to nie wstyd" i propagatorka profilaktyki zdrowia psychicznego.

"Para nie dostaje żadnego instrumentu, który weryfikowałby, czy są gotowi przyjąć na świat dziecko" - mówi Anna Węgrzyn w wywiadzie dla portalu mamadu.pl. To sprawia, że błędy są czymś nieuniknionym i zrozumiałym, ale, jak zaznacza, "właśnie dlatego tak ważne jest to, aby profilaktyka zdrowia psychicznego była czymś naturalnym". Tymczasem ekspertka podkreśla, że świadomość społeczna w kwestiach zdrowia psychicznego jest wciąż na niskim poziomie. Zwraca uwagę, że ludzie często nie wiedzą, do kogo zgłosić się po pomoc - psychiatry, psychologa czy psychoterapeuty.

Jak zabić kreatywność dziecka? Ta krótka historia pokazuje największą pułapkę

Dziecko

Jak wybrać dobrego psychoterapeutę? "Jeśli chcemy znaleźć kogoś dobrego, to przede wszystkim sprawdźmy, czy jest on certyfikowany. Warto też zobaczyć, w jaki sposób się czujemy w relacji z taką osobą. Jeżeli źle, a nasza intuicja i nasze ciało podpowiadają nam, że ten konkretny terapeuta nie jest dla nas odpowiedni, posłuchajmy siebie. To jest relacja, w której otwieramy się na swoje emocje i trudne doznania. Powinniśmy czuć się w niej komfortowo" - mówi Węgrzyn, która w ramach akcji "Terapia to nie wstyd" wyruszyła "terapiobusem" do kilku polskich miast, organizując tam bezpłatne konsultacje psychologiczne.

Jej zdaniem, najważniejsze w profilaktyce zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży, jest zdrowa komunikacja.

"Jeśli mówi, że jest zmęczone, zmartwione i mu się nie chce, można to odebrać na dwa sposoby. Powiedzieć: "Jesteś leniem!" lub zapytać: "Co powoduje, że w tym momencie ci się nie chce? Gdzie czujesz tę niechęć? Opowiedz mi o tym" - mówi. Podkreśla, że to buduje zaufanie, a jednocześnie pozwala uniknąć zbyt pochopnej oceny, ale wysłuchać.

Zaznacza też, że na problemy najmłodszych, nawet z pozoru błahe, nie należy odruchowo mówić: "nie przejmuj się" i podkreślać niewielką wagę wydarzenia. To może sprawić, że dziecko poczuje się niezrozumiane i gorsze.

"Rodzice bardzo często zarażają swoich podopiecznych własnym pośpiechem ("Jedz szybciej"), lękiem ("Nie wchodź tam, bo spadniesz") itd. Właśnie w taki sposób podcinamy dzieciom skrzydła" - podkreśla.

Przeczytaj cały wywiad >>