Niebezpieczne katolickie samosądy

W ostatnich dniach niektórzy duchowni katoliccy na sposób samosądu orzekli o moralnej kwalifikacji czynu wiernych.

Pierwszym z nich był o. Paweł Gużyński, przeor klasztoru oo. dominikanów w Łodzi, który na stronach archidiecezji łódzkiej oficjalnie objawił, że "wierni, którzy uczestniczą w sakramentach odprawianych przez suspendowanego księdza [Jacka Stasiaka] popadają w grzech ciężki".

Mimo wszystko, to dosyć zuchwałe orzeczenie, gdyż nie bierze ono pod uwagę wszystkich intencji i okoliczności, dla których dana osoba na Msze pod przewodnictwem ks. Jacka Stasiaka bierze udział. Wiele osób od lat uczestniczy w tych Mszach. Nie wszyscy uczestnicy wiedzą i nie muszą wiedzieć, na czym polega suspensa. To ks. Stasiak formuje od lat sumienia stałych uczestników tych Mszy. Dlatego nie ma się co dziwić, że niektórzy uczestnicy Mszy pod przewodnictwem suspendowanego kapłana mówią: "I nie będę się z tego spowiadać. Chodzę na msze do św. Stanisława od wielu lat i nie zamierzam tego zmieniać", albo: "O tym grzechu to gadanie. Nie mam wrażenia, żebym zgrzeszyła. Za moje uczynki sądził mnie będzie Bóg".

Najprościej jest orzec, że ci ludzie popełniają przez takie uczestnictwo grzech ciężki. Jednak najpierw trzeba zapytać, kto tym ludziom w ostatnich latach formował sumienie? Czy aby nie ks. Stasiak? A zatem, przynajmniej część z nich może mieć sumienia błędne, zdeformowane, czyli błędne, ale jednak prawe. Jakżeż więc można orzekać przez Internet o moralnej kwalifikacji czynu o uczestnictwie we Mszy ks. Stasiaka, że tacy uczestnicy ciężko grzeszą? Czy lekarz też stawia diagnozę przez Internet? Czy od tego nie jest konfesjonał?

Skoro ks. Stasiak nic sobie nie robi z suspensy, to chyba za jego winy nie mogą być karane wszystkie osoby, którego do niego chodzą na Msze św.? To tak jakby powiedzieć, że morderstwo z premedytacją, morderstwo w afekcie, nieumyślne spowodowane śmierci i pobicie ze skutkiem śmiertelnym miały taką samą wartość moralną.

I druga wypowiedź, tym razem ks. prof. Tadeusza Panusia: "Chrześcijanin ma obowiązek poznawania Pana Boga. Gdy uczeń wybiera etykę w szkole, zamiast lekcji religii, to grzeszy przeciw pierwszemu przykazaniu".

Po pierwsze, czy jeśli uczeń jest niepełnoletni, to jest w pełni odpowiedzialny za taki wybór? Po drugie, czy polaryzowanie etyki i lekcji religii jest słuszne z punktu widzenia Kościoła katolickiego? Sam znam wypadek, gdy uczeń za zgodą rodziców przestał chodzić na lekcje religii, ponieważ zakonnica-katechetka "była beznadziejna". Uczeń ten przepisał się na etykę, nadal się modli i jest ministrantem. Oczywiście, że to nie oznacza, że etyka przygotowuje do sakramentów (I komunii czy bierzmowania).

Ponadto na niektórych wydziałach teologicznych (chodzi o teologię katolicką) kształci się nauczycieli etyki dla szkół. Co więcej, znam księdza, który skończył studia etyki i jej uczy w szkole obok religii, gdyż uważa, że jest to sposób ewangelizacji.

Przeciwstawianie etyki i religii z chrześcijańskiego punktu widzenia jest niedorzeczne. A czyż etyka nie ma nic wspólnego z chrześcijaństwem? A może lepiej zostawić nauczanie etyki Magdalenie Środzie, zwolennikom gender czy przedstawicielom LBGT? Chyba niektórzy duchowni w Polsce jeszcze żyją w PRL…

Takie dokonywanie samosądów przez duchownych, orzekających o danej grupie społecznej konkretną kwalifikację moralną, redukuje wiarę katolicką do zbioru nakazów i nakazów, czyli do moralizowania. Takie zachowania ośmieszają wręcz katolicyzm i mogą stanowić pierwszy krok do odejścia od Kościoła, w którym zapomniano o Panu Bogu.