Szlachetnie się różnić

Nie chciejmy być tacy sami. Uczmy się zachwycać człowiekiem, który myśli inaczej niż my. Dołóżmy wszelkich starań, by różnić się między sobą i aby różnić się mocno i pięknie - komentarz Wojciecha Żmudzińskiego SJ do listu biskupów na Wielki Post 2011.

By różnić się mocno i pięknie, szlachetnie i z miłością, postulował już Cyprian Kamil Norwid. Nie odczytuję jego słów jako moralnego imperatywu w rozumieniu: „jeśli już różnimy się, to różnijmy się szlachetnie” albo „jeśli nie możemy przezwyciężyć różnic, to przynajmniej umiejmy ze sobą rozmawiać”. Nie o to mu chodziło i nie o to chodziło Janowi Pawłowi II gdy przywoływał jego prorocze słowa. Obaj apelowali o to, byśmy różnili się między sobą. Norwid nie widział wartości w jednomyślności a Papież Polak szczególnie cenił różnorodność w Kościele.

Ewangelia zachęca chrześcijan, by byli jednego ducha, ale niekoniecznie tych samych poglądów, nie jednej myśli lecz dobrej myśli (por. Dz 27,22.25). Nie spierajcie się o poglądy – pisze święty Paweł do chrześcijan w Rzymie (por. Rz 14,1). Każdy człowiek ma inne powołanie, inną drogą prowadzi go Bóg ku wiecznemu szczęściu, gdyż w wieczności „wiele jest mieszkań” (J 14,2). Nie przyjmujmy więc bezkrytycznie czyichś poglądów, ani nie narzucajmy innym swoich, bo to co jednemu może duchowo pomóc, innego może zrujnować. Miejmy własne zdanie rozeznane przed Panem i radujmy się tym, że inni nie są tacy sami jak my. Różnice poglądów, stanowisk, upodobań, kultur, duchowości i powołań to wielkie bogactwo Kościoła. Uczmy się szlachetnie różnić nie tylko w poglądach ale przede wszystkim w miłości, bo każda miłość jest inna.

Dzisiejszy chrześcijanin, podobnie jak Mojżesz i Samuel, odpowiadając na wołanie Boga słowami „oto jestem”, co w dosłownym tłumaczeniu z hebrajskiego brzmi „oto ja”, wypowiada swoje niepowtarzalne „ja”. Nie chciejmy być tacy sami. Uczmy się zachwycać człowiekiem, który myśli inaczej niż my. Dołóżmy wszelkich starań, by różnić się między sobą i aby różnić się mocno i pięknie.