Maryja Panna - Królowa Polski

Regina Poloniae (Królowo Polski) – ora pro nobis (módl się za nami) zabrzmiało po trzykroć przed obrazem Matki Bożej Pocieszenia w jezuickim kościele we Lwowie i entuzjastycznie zostało przyjęte przez lud na czele z królem Janem Kazimierzem. Był rok 1656.

Kościół przez wieki dojrzewał do tego, by lepiej rozumieć rolę Maryi w historii zbawienia. Poszczególne grupy chrześcijan, a także całe narody, odkrywały w Niej orędowniczkę i uciekały się pod Jej opiekę. Dla Polaków Najświętsza Maryja Panna, zwłaszcza czczona w wizerunku częstochowskim, stała się religijnym, ale też społecznym i narodowym punktem odniesienia.

Trzeciego maja oddajemy cześć Matce Bożej, uznając ją za ‘Królową’ narodu polskiego.

Już poeta Grzegorz z Sambora w połowie XVI wieku nazwał Maryję ‘Królową Polski i Polaków’. Zwycięstwo nad Szwedami i cudowna obrona Jasnej Góry, przypisywana wstawiennictwu Maryi, sprawiły, że Polacy uznawali Maryję za szczególną orędowniczkę i patronkę Królestwa Polskiego.

Król Jan Kazimierz w 1656 r. złożył swoje ślubowanie i obrał Maryję za Królową swoich państw, w szczególności Królestwa Polskiego. Przed cudownym obrazem Matki Bożej Łaskawej we lwowskiej katedrze ogłosił, że ‘Wielka Boga-Człowieka Matka, Najświętsza Dziewica’ jest szczególną patronką Królestwa Polskiego. Ślubował szerzyć Jej cześć, wystarać się u Stolicy Apostolskiej o pozwolenie na obchodzenie święta NMP Królowej Korony Polskiej, przyrzekał wprowadzić w kraju sprawiedliwość społeczną i ulżyć losowi chłopów pańszczyźnianych.

W podniosłej atmosferze wszyscy uczestnicy tej uroczystości, na czele z królem, przeszli ok. 120 metrów z katedry do jezuickiego kościoła świętych Piotra i Pawła we Lwowie.

Cudowny obraz z jezuickiego kościoła we LwowieTam, przed obrazem Matki Bożej Pocieszenia, nuncjusz papieski Piotr Vidoni, na zakończenie śpiewanej Litanii do Najświętszej Maryi Panny trzykrotnie powtórzył wezwanie: ‘Królowo Polski, módl się za nami’. Zostało to przyjęte z entuzjazmem.

Obraz Matki Bożej Pocieszenia z jezuickiego kościoła we Lwowie odegrał ważną rolę w naszej historii. Przed wizerunkiem Maryi modlili się bowiem królowie i mężowie stanu – Zygmunt III Waza, przed wyprawą przeciw Turkom, Władysław IV, Jan Kazimierz, przed bitwami pod Zborowem i Beresteczkiem i wielu innych.

Jan Kazimierz nie był pierwszym władcą, który oddawał swoje państwo w szczególne władanie Maryi. Na początku XVI wieku gubernator hiszpański ogłosił Maryję patronką Florydy w co dopiero odkrytej Ameryce. Zaś król francuski Ludwik XIII, w 1638 r. ogłosił Maryję Wniebowziętą patronką Francji, a dzień 15 sierpnia ustanowił jako święto narodowe.

Ślubowanie Jana Kazimierza odbyło się we Lwowie, ale w powszechnym przekonaniu to ikona częstochowska była najlepszym typem obrazu Królowej Polski. Koronowanie obrazu częstochowskiego papieskimi koronami w 1717 r. tylko umocniło te przekonania.

Śluby Jana Kazimierza zostały spełnione dopiero po odzyskaniu niepodległości w 1918 r., kiedy Episkopat Polski zwrócił się do Ojca Świętego prosząc o wprowadzenie święta ‘Królowej Polski’. Papież Benedykt XV zezwolił w 1920 r., aby to święto było obchodzone 3 maja, w rocznicę uchwalenia pierwszej polskiej Konstytucji.

Papież Pius XII, w październiku 1943 r., poświęcił całą rodzinę ludzką Niepokalanemu Sercu Maryi.

Zaraz po wojnie, w 1945 r., kardynał August Hlond wraz z całym Episkopatem Polski odnowił na Jasnej Górze akt poświęcenia się i oddania Matce Bożej. Wraz z milionową rzeszą wiernych ponowił także śluby Jana Kazimierza.

Po II wojnie światowej jezuici zostali wypędzeni ze Lwowa. Zabrali ze sobą cudowny obraz Matki Bożej Pocieszenia, przed którym Maryja została ogłoszona ‘Królową Polski’. Najpierw trafił on do Krakowa, do kościoła św. Barbary, a krótko potem do krakowskiego kolegium jezuitów przy ul. Kopernika.

Obraz Matki Bożej Pocieszenia we Wrocławiu

W 1974 r. cudowny obraz Maryi został przeniesiony do Wrocławia, do jezuickiego kościoła św. Klemensa Dworzaka. Tam też powstało Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia i rozwijał się kult.

W sierpniu 1956 r., na apel uwięzionego wtedy prymasa kardynała Stefana Wyszyńskiego, cały naród oddał się w opiekę Najświętszej Maryi, Dziewicy-Wspomożycielce. Na Jasnej Górze Episkopat ponowił śluby, jakie złożył Jan Kazimierz.

W maju następnego roku wszystkie diecezje i parafie oddały się w opiekę Maryi.

Papież Jan XXIII w 1962 r. ogłosił, że Maryja Królowa Polski jest główną patronką kraju i Opiekunką narodu.

W r. 1965, na zwieńczenie Wielkiej Nowenny, cały naród, diecezje, parafie, rodziny i każdy z osobna, oddane zostały w święte niewolnictwo Maryi.

Trzeciego maja 1966 r., w roku obchodów tysiąclecia Chrztu Polski, prymas Stefan Wyszyński, w obecności całego Episkopatu i wielotysięcznych rzesz wiernych oddał w niewolę Maryi nowe tysiąclecie Polski. W obchodach Millennium Chrztu Polski brał udział kardynał Karol Wojtyła.

Na uroczyste celebrowanie tysiąclecia Chrztu Polski zaproszony został papież Paweł VI. Nie mógł jednak przybyć, gdyż ówczesne władze się temu sprzeciwiły.

Kiedy zatem papieżem został Jan Paweł II, pielgrzymował do Częstochowy, ilekroć był w Polsce. To właśnie on zawierzył cały swój pontyfikat Matce Bożej ‘Totus Tuus’ i wielokrotnie oddawał Polskę, cały świat, poszczególne narody i grupy ludzi w opiekę Maryi.

Maryi, patronce Polski, pokłonił się także papież Franciszek, celebrując z wiernymi 1050-lecie Chrztu Polski, w lipcu 2016 r.