Bolesne dotknięcie nicości – droga do Boga | Podcast Dialogi w połowie drogi - odc. II/30 (48)

„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 48. Wielkopostny cykl poświęcony Grzywoczowym uczuciom niekochanym Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ kończą rozmową o kruchości życia, o doświadczeniu nicości, o pustce egzystencjalnej i lęku. Dzieląc się swoim doświadczeniem w tym względzie i zachęcając do akceptacji tych bolesnych emocji.

Autorzy podcastu mówią między innymi, że:

• Doświadczenie kruchości naszego życia, świadomość tego, że może się ono zakończyć w każdej chwili to cień, który zawsze nam towarzyszy. Czasami nawet zupełnie nas pochłania. Tęsknimy wtedy za życiem bez cienia. Ale takie życie nie jest możliwe, nie jest ludzkie. Doświadczenie pustki egzystencjalnej jest jednym ze smaków życia nieudawanego. Co więcej, jest testerem autentyczności tego życia: „Gdyby były same piękne chwile, nie wiedziałbym, że żyłem…”.
• Nie chodzi o pozbycie się świadomości kruchości, ale o umiejętność jej przeżycia do końca, wypicia jej do dna. Tę doskwierającą pustkę i spowodowaną niepewnością obcość trzeba przyjąć, objąć i pokochać. Wtedy moja kruchość stanie się miejscem spotkania: ze sobą, z innymi, z Panem Bogiem. To, co bolesne, a nawet przerażające, nie będzie mnie niszczyć, ale będzie mnie pogłębiało.
• Gdy na skutek doświadczenia nicości wali się nasz świat i kruchość dotyka samej istoty życia, lęk z nimi związany staje się ciężarem nie do uniesienia. Jedyne, co wtedy pozostaje, to – może nawet nieco siłowo wymuszone – zaufanie do Pana Boga. Spojrzenie w stronę źródła życia, czyli Boga jest jedynym ratunkiem dla skruszonych lękiem i przerażonych nicością. Te bolesne doświadczenia pokazują, że źródła życia ludzkiego próżno szukać w człowieku. Kryzysy i depresje są po to, by nas do tego Źródła doprowadzić. To droga, którą przeszła św. Edyta Stein oraz tylu innych – jak ona – świętych i nadwrażliwych.