Francja: dotknięta zespołem Downa Eleonore Laloux kandyduje na radną

Pierwsza tura wyborów lokalnych odbędzie się we Francji 15 marca, a druga - tydzień później. Laloux znajduje się na liście wyborczej ubiegającego się o reelekcję mera 40-tysięcznego miasta Arras położonego w departamencie Pas-de-Calais na północy kraju. Frederic Leturque, centroprawicowy polityk pełniący funkcję mera od 2011 roku, oficjalnie zaprezentował kandydaturę Laloux i wspiera ją w kampanii.

Laloux udziela się społecznie, jest rzeczniczką stowarzyszenia nazwanego od jej imienia - Les amis d'Eléonore (Przyjaciele Eleonore), które walczy z dyskryminacją osób z zespołem Downa. Aktywiści stowarzyszenia opracowali dla Laloux program wyborczy: listę dziesięciu propozycji dla miasta Arras, które dotyczą m.in. włączania niepełnosprawnych w życie miasta.

Laloux jest dumna ze swojej niezależności. O swoich doświadczeniach opowiedziała w książce „Triso et alors!”, w której wspominała swoje dzieciństwo. Napisała, że lekarze po stwierdzeniu u niej zespołu Downa i innych schorzeń kardiologicznych, zasugerowali rodzicom, aby pozwolili jej umrzeć. Rodzice nie posłuchali jednak sugestii lekarzy i skoncentrowali się na leczeniu wad serca Eleonore.

Od początku wspierana przez rodzinę, rodziców i brata Mathurina, Laloux walczy o integrację w społeczeństwie. „Zawsze chcieliśmy, aby Eleonore, która urodziła się odmienna, mogła żyć jak wszyscy inni” - powiedział 66-letni ojciec Laloux cytowany przez magazyn „Paris Match”. „Jeśli patrzysz na osobę z niepełnosprawnością jak na niesprawną, ona tak właśnie będzie się zachowywała” – stwierdził, dodając, że w każdym człowieku należy dostrzec jego umiejętności i pozwolić mu je rozwinąć.

Zachęcona przez rodziców, którzy nalegali, aby kontynuowała edukację, Laloux ukończyła liceum zawodowe, odbyła kilka staży, a następnie zaczęła pracować w dziale rozliczeń prywatnego szpitala w Arras.

Kobieta wielokrotnie występowała publicznie, broniąc praw niepełnosprawnych. W 2015 roku została zaproszona do Pałacu Elizejskiego.

„We Francji mamy kulturę asystowania” – stwierdziła Laloux. „Uważam, że osobie niepełnosprawnej należy towarzyszyć, ale nie należy jej asystować” - podkreśliła.

Mieszkańcy Arras pytani przez dziennikarzy o opinie o Laloux, wypowiadają się na jej temat z podziwem i szacunkiem.