#2013

Kolejna odsłona tego, jaki jest Jezus. Jest wolny i swojej wolności się nie boi.

Towarzyszy nam nadzieja, że Chrystus będzie wierny swojemu słowu i będzie do nas przychodził. Przyjaciółką zaś nadziei jest cierpliwość. Cierpliwość często jest poddana próbie podczas cierpienia...

Niesamowite spotkanie - uczta w Betanii. Wskrzeszony Łazarz, siedzący obok Jezusa, krzątająca się Marta i Maria u Jego stóp. Nie ma mowy o hucznej zabawie, winie i pysznym jedzeniu, a jednak w całym domu cudownie pachnie. Zapach pochodzi z drogocennego olejku nardowego. Maria chowała ten skarb aż do teraz. Nic nie mówi otwierając flakonik, pewnie klęka u stóp i w cichości serca wyciera je swoimi włosami. Co chciała przez to powiedzieć? Czyżby wiedziała co się zbliża?

Jezus zadaje pytanie: "coście wyszli oglądać?", ludziom, którzy byli świadkami Jego spotkania z posłańcami od Jana. Proroka, którego ludzie się lękali, bo czuli, że ma moc. Teraz ten sam Jan naraził się Herodowi i za Słowo Boże, które głosił doczekał się więzienia, a później śmierci. Może warto pamiętać o tym w perspektywie Świąt. Cieszyć się będziemy z Narodzenia, ale pamiętać musimy, że to nie jest narodzenie komercyjnej maskotki, ale Boga, który za nas umarł, a sam mówił, że Jego droga ma być też naszą.

Człowiek oczekujący na przyjście Pana musi liczyć się z konsekwencjami. Eliasz, prorok Boga. Nie czarodziej, nie cudotwórca, ale prorok, a więc człowiek, który całe swoje jestestwo, łącznie z kryzysem, oparł na Bogu.

"Wiem, że zmartwychwstanie w czasie zmartwychwstania w dniu ostatecznym". Uderzyła nas postawa Marty. Ta nieprawdopodobna pewność i wiara.

Adwent jest tym czasem, w którym Łaska Boża może nas dosięgnąć z każdej strony.

"Historia Gedeona to sytuacja, kiedy Pan Bóg patrząc na nic, widzi bardzo wiele. To historia Boga, który widzi inaczej, niż widzą ludzie". Zapraszamy na szósty odcinek rekolekcji "Wilki dwa", które prowadzą o. Adam Szustak i Robert "Litza" Friedrich.

Jak dobrze być owcą, która ma dobrego pasterza. Taka owieczka, żyje sobie spokojnie, bez zmartwień i problemów. Ma zapewnione pożywienie i dach nad głową. O jej bezpieczeństwo dba pasterz. Ona bezgranicznie ufa, więc jest spokojna i szczęśliwa. Bezgraniczne zaufanie naszemu Pasterzowi jest najkrótszą i zarazem najtrudniejszą receptą na szczęście.

Od prawie dwu tygodni adwentu, każdego dnia słuchamy ciepłych słów, które nas podnoszą i sprawiają, że na nowo stajemy z dumą dzieci Ojca. Grozi nam jednak rutyna i przyzwyczajenie, a w konsekwencji zgorzknienie. Łatwo przyzwyczaić się do czułych słówek i obudzić w sobie marudzenie, że coś już było, że potrzebujemy nowych i mocniejszych bodźców.

Na balkonie i na schodach: i tak źle, i tak niedobrze, o stole zbawienia i czy to, co duchowe, jest abstrakcyjne.

Nie mieści się nam w głowie, że rodzice niewidomego od urodzenia nie cieszą się z tego, że ich syn odzyskał wzrok. Przecież nareszcie może być dla nich powodem do dumy. Może podjąć pracę, a nie żebrać na ulicy.

Wtedy jesteś groźny dla swoich przeciwników, inni się Ciebie boją, zwyciężasz różnego rodzaju pojedynki, jednak Twoja "gwałtowność" okazuje się tylko agresywną obroną zranionego serca.

Mówią, że człowiek rodzi się trzy razy. Pierwszy raz - kiedy się rodzi. Drugi raz - kiedy zostaje ochrzczony. I trzeci raz - nie nie, wcale nie w momencie śmierci. Więc kiedy to się dzieje?

Najpiękniejszym odpoczynkiem dla każdego chrześcijanina jest pamięć o tym, że jestem ochrzczony, że mam coś wspólnego z Bożą łaską, która dzięki temu chrztowi do mnie przychodzi.

"Głoszę to, co widziałem u mego Ojca, wy czynicie to, coście słyszeli od waszego ojca". Jezus mówi, nam jak ważny jest świadomy wybór Jego Drogi. Może nie zdajemy sobie sprawy, jak silnie wpływa wizja Boga, jaką przekazują nam rodzice na nasze życie. Na to jak Go postrzegamy, jak z Nim rozmawiamy, jak Mu ufamy, czy potrafimy wejść z Nim w żywą relację.

Dzisiaj Bóg mówi wprost, że jest odpoczynkiem.

Dziś ks. Piotr mówi nam o grzechu. O tym czym jest , co powoduje i jakie są jego konsekwencje. Kolejny raz rozważanie opieramy na Dziejach Apostolskich. Posłuchajcie razem z Nami. Posłuchajmy , zastanówmy się i...

"Jest taki moment, kiedy człowiek wie, że nikt w niego nie wierzy, że wszystkie miłości, które ma - kończą się, że ci, którzy powinni wspierać - nie wierzą w niego, więc pozostaje tylko jedno - powiesić sobie sznur na jakiejś belce i zakończyć życie". Zapraszamy na piąty odcinek rekolekcji "Wilki dwa", które prowadzą o. Adam Szustak i Robert "Litza" Friedrich.

Dlaczego tak jest, że są myśli serca, najprawdziwsze nasze myśli, ale jest też w naszej głowie wydział propagandy, który dostaje polecenia z dołu. Zaraz powiem jakie to polecenia.

{{ article.description }}