#boże narodzenie

„Wiesz co, bycie w celibacie mnie tak nie boli, jak to chodzenie po kolędzie” – usłyszałam niedawno w rozmowie z zaprzyjaźnionym księdzem. Na moje uniesione w zadziwieniu brwi, uśmiechnął się i doprecyzował: „Tak, tak, nie przesłyszałaś się. Są lata, gdy jestem tak zdesperowany, że chętnie bym któremuś ze współbraci zapłacił, by ten obowiązek ode mnie przejął”.

Maryja zachowywała i rozważała... Biblijne ‘serce’ to duchowe życie człowieka: myśli, pamięć, uczucia i decyzje. Zwiastowanie i późniejsze wydarzenia nie odbierają Maryi procesu wzrastania w człowieczeństwie i w wierze. To jest codzienne dojrzewanie i wypowiadanie ‘fiat – niech mi się stanie’, godząc się na wolę Ojca w niebie.

Nie pierwszy raz w Kościele w Polsce sprawy drugorzędne wzbudzają więcej emocji i zainteresowania, niż to, co naprawdę ważne. Czy tak musi być?

Nowy Jork w okresie świątecznym to prawdziwa kraina czarów, której magiczną atmosferę potęgują tysiące kolorowych świateł. Tradycyjne iluminacje w Rockefeller Center czy w brooklyńskim Dyker Heights zyskują nowe oblicze, jak np. w Hudson Yards.

Kościół jawi się młodym ludziom jako przeżytek, który ogranicza wolność, wprowadza krępujące normy, których jego członkowie sami nie przestrzegają – powiedział biskup sosnowiecki Artur Ważny. Dodał, że młodzi odchodzą od Kościoła także przez fałszywy obraz Boga przedstawiany przez wierzących.

W samym sercu arktycznej tundry, 947 mil od bieguna północnego, znajduje się amerykańska baza kosmiczna Pituffik – strategiczna placówka sił zbrojnych USA. Co roku na Boże Narodzenie katolicki kapelan pokonuje tysiące mil, by odprawić tam Pasterkę. To jedno z najbardziej wyjątkowych miejsc, gdzie tradycja łączy się z ekstremalnymi warunkami.

W rozważaniu przed modlitwą Anioł Pański, Papież Franciszek mówił o męczennikach, oddających życie, aby wszyscy ludzie mogli zostać zbawieni. Przypomniał, że to zabójcy „bardziej od innych potrzebują przebaczenia i odkupienia” i zachęcił do modlitwy za prześladowanych i do wzbudzania w sobie pragnienia dobra także dla prześladowców.

W homilii podczas Mszy św. we włoskim więzieniu Rebibbia, Ojciec Święty przekazał osadzonym dwie rady: widzieć w nadziei kotwicę i trzymać mocno w dłoniach jej sznur oraz otworzyć na oścież drzwi własnego serca. Specjalnie dla nich otworzył w tym zakładzie Drzwi Święte – jako drugie po tych, znajdujących się w Bazylice Watykańskiej.

Drugi dzień świąt, choć mówiąc bardziej poprawnie, oktawa Bożego Narodzenia. Radość z narodzenia Jezusa trwa. Tymczasem słyszymy w kościele czytanie o męczeńskiej śmierci św. Szczepana. Zderzenie radości, beztroski i nowego życia ze śmiercią męczennika. Dlaczego tak? Skąd takie czytanie w święta?

W Betlejem, obchody pamiątki narodzenia Pana Jezusa, również w tym roku nosiły piętno trwającej wojny. Na placu Żłobka przed bazyliką Narodzenia nie było tradycyjnej choinki ani świątecznych dekoracji. Wspólnota katolicka mimo wszystko bardzo uroczyście celebrowała bożonarodzeniowe liturgie pod przewodnictwem łacińskiego patriarchy Jerozolimy.

W liturgii obchody Bożego Narodzenia trwają osiem dni. Oktawa (łac. octavus – ósmy) jest to czas w liturgii, obejmujący ważną uroczystość i siedem dni po niej następujących. Taki zwyczaj świętowania ważnych uroczystości ma bogatą tradycję.

„Jezus jest Bramą zbawienia otwartą dla wszystkich” – powiedział Franciszek w bożonarodzeniowym orędziu „Urbi et Orbi”, jakie wygłosił w południe z balkonu bazyliki św. Piotra w Watykanie. Wskazał, że rozpoczęty właśnie Jubileusz jest „okazją do darowania długów, zwłaszcza tych, które obciążają kraje najuboższe”, a każdy za nas „jest wezwany do przebaczenia doznanych krzywd”.

Ciesz się dziś człowieku z czegoś nieskończenie większego niż prezenty i smakołyki. Bądź świadomy obecności Chrystusa pośród codziennego życia. On towarzyszy nam w blasku i cieniach, radości i smutku, choć bywa, że my nie jesteśmy z nim – mówił abp Adrian Galbas podczas Mszy św. sprawowanej w archikatedrze warszawskiej w uroczystość Bożego Narodzenia.

„Mało kto żyje nadzieją, że okupowane tereny wrócą do Ukrainy. Coraz częściej mówi się o pokoju zamiast o zwycięstwie Ukrainy” – powiedział dyrektor Caritas-Spes-Charków ks. Wojciech Stasiewicz. To już trzecie w cieniu wojny święta Bożego Narodzenia na Ukrainie.

„Na obraz Bożego Narodzenia obecny w popkulturze patrzę ze spokojem i bez oburzenia” – powiedział w wywiadzie dla PAP metropolita łódzki kard. Grzegorz Ryś. Zaznaczył, że o istocie Bożego Narodzenia chrześcijanie powinni mówić do świata z pokorą, bez postawy wyższości.

„Ileż dziś zamyka się drzwi przed Jezusem Chrystusem – już nie w betlejemskiej gospodzie, ale w naszych do niedawna katolickich domach? Ileż zamyka się drzwi w zakładach pracy, w szkołach i w niejednym szpitalu i urzędzie?” – mówił bp Krzysztof Zadarko podczas Pasterki sprawowanej w koszalińskiej katedrze.

Dziś kolędy i pastorałki towarzyszą nam już zazwyczaj od początku adwentu. Skoczne tony „Dzisiaj w Betlejem” świetnie komponują się przecież z bitem „Last Christmas”, gdy w pośpiechu przemykamy przez supermarketowe alejki. Tak, to sarkazm, ale z drugiej strony zawsze można pomyśleć, że dzięki temu ci, którzy są daleko od Kościoła, mają szansę choćby w ten sposób usłyszeć dobrą nowinę. Kto wie, kiedy i komu dana treść przypomni się i pozwoli złapać kontakt z bardziej duchowym wymiarem Bożego Narodzenia?

Dobrze znamy tę scenę, która zmieniła bieg historii świata. Rozegrała się pod rozgwieżdżonym niebem w górach Judy podczas podróży Maryi i Józefa na spis ludności do Betlejem. Tam narodził się Jezus. Jednak czy aby na pewno ciepło matczynych dłoni musiało przełamać chłód skalnej groty? Czy narodzinom Dzieciątka towarzyszyły śpiewy aniołów? Czy jako pierwsi pokłonili się Mu pasterze, a potem jasna łuna na niebie przywiodła do Niego mędrców ze Wschodu, którzy złożyli dary? Może jednak Bóg zamieszkał wśród ludzi w zupełnie innych okolicznościach niż nam się wydaje.

„Wielbiąc i wysławiając Boga”. W pasterzach, którzy wracają i ‘wysławiają Boga’ możemy widzieć pierwszą wspólnotę, która oczekuje na Zesłanie Ducha Świętego i pójście na cały świat. To też obraz powrotu ‘do samego siebie’ po ważnym doświadczeniu, aby je uważnie ‘zobaczyć i zrozumieć’, by potem opowiadać o tym swoim braciom.

„W owym czasie”. Rozporządzenie Cezara Augusta sytuuje nas w konkretnym czasie i miejscu wydarzeń. Rzeczy Boże nie wyrywają nas ze świata, one wplatają nas jeszcze bardziej weń. Spotkanie z Bogiem dokonuje się w konkretnym ‘tu i teraz’ mojego życia.

{{ article.description }}