Pasterze są ‘pierwszą wspólnotą’, która zobaczyła Jezusa, wraca do siebie i daje świadectwo

„Wielbiąc i wysławiając Boga”. W pasterzach, którzy wracają i ‘wysławiają Boga’ możemy widzieć pierwszą wspólnotę, która oczekuje na Zesłanie Ducha Świętego i pójście na cały świat. To też obraz powrotu ‘do samego siebie’ po ważnym doświadczeniu, aby je uważnie ‘zobaczyć i zrozumieć’, by potem opowiadać o tym swoim braciom.

Słowo ewangelii na dzisiaj (25 XII 2024 r. – Msza o świcie):

Z ewangelii wg św. Łukasza: Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili nawzajem do siebie: «Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił». Udali się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane.

Komentarz do ewangelii z dnia (Łk 2,15-20):

Obraz: Z narodzeniem Jezusa możemy mówić o ‘namacalności’ poznania Boga. Oczyma wyobraźni zobaczę pasterzy, którzy stają się pierwszymi świadkami i apostołami. Posłucham tego, co mówią. Zwrócę uwagę na to, jakie odczucia się we mnie pojawiają.
Myśl: Fakt historyczny narodzenia Jezusa wydarzył się trochę ponad dwa tysiące lat temu najpierw jest opowiedziany przez ewangelistę, potem ogłoszony przez aniołów jako ‘znak’ do odczytania, który nadaje sens historii, wreszcie zostaje zweryfikowany przez pasterzy. My jesteśmy zaproszeni, aby ‘ujrzeć na własne oczy’ to, co zostało zapowiedziane i stać się głosicielami. Ci pasterze są obrazem pierwszej wspólnoty Kościoła, ludzi ubogich i pokornych, świadków wielkich dzieł Boga. Wspólnota wychwala Boga nie przez spektakularne gesty, ale siłą wiary, ponieważ Jezus objawił się także jako ‘mały i bezbronny’.
Emocja: „Wielbiąc i wysławiając Boga”. W pasterzach, którzy wracają i ‘wysławiają Boga’ możemy widzieć pierwszą wspólnotę, która oczekuje na Zesłanie Ducha Świętego i pójście na cały świat. To też obraz powrotu ‘do samego siebie’ po ważnym doświadczeniu, aby je uważnie ‘zobaczyć i zrozumieć’, by potem opowiadać o tym swoim braciom.
Wezwanie: Poproszę o łaskę pokory, bym rozpoznał w Nowonarodzonym Boże zbawienie. Podziękuję za Jego zaufanie i miłość.
Zaśpiewam lub zanucę jakąś stosowną kolędę.