#samoocena

Mój sześcioletni syn powiedział ostatnio słowa, które były dla mnie jak sztylet w matczyne serce: „Mama, ja jestem niedobry i niegrzeczny. Nie umiem być spokojny na zajęciach i nie da się tego zmienić”. Zaniemówiłam, bo wiedziałam, że ani w domu, ani w przedszkolu nikt nie mówił do niego w taki sposób. Skąd w nim więc taka głęboka, nieuczciwa autokrytyka? Skąd to przekonanie, że nic nie można zmienić?

Trzymać dziecko pod kloszem czy pozwolić mu konfrontować się przeszkodami? Jak mądrze towarzyszyć dzieciom w pokonywaniu trudności, wpierać je i budować u nich poczucie własnej wartości?

Niskie poczucie własnej wartości to jedno z utrapień, którego często doświadczają kobiety. Nie czują się wtedy dostatecznie mądre, szczupłe, piękne czy dobre. Ich samopoczucie jest zależne od osądu innych. Skąd się bierze niskie poczucie własnej wartości? 

Osobom, które nie mają konta na Facebooku, trudno w to uwierzyć. Film, który za chwile zobaczysz, to kilka, zebranych razem wypowiedzi nastolatków. Choć trwa niecałe trzy minuty, jest prawdziwą kopalnią wiedzy nt. problemów z jakimi mierzą się młodzi ludzie.

Żyjesz w chwilowej euforii albo cichej rozpaczy. Na zmianę. Tęsknisz za pokojem i harmonią. Odpowiedź na pytanie: czy rzeczywiście akceptuję siebie? wydaje się być wyzwaniem. A to jeden z pierwszych kroków do szczęśliwego życia. Sprawdź, jak bardzo lubisz siebie.

- Ja się do niczego nie nadaję! - wydusiła z siebie. Po co mam cokolwiek postanawiać, jeśli i tak to zniszczę?!!! Nie chcę już żyć, nie umiem sobie ze sobą poradzić!

Moglibyśmy góry przenosić, ale nie potrafimy lub boimy się w siebie uwierzyć. Powinniśmy działać, ale z obawy przed krytyką - nie spełniamy swoich marzeń. A wystarczyłoby uświadomić sobie jedną rzecz.

Jeżeli dziennikarz zadałby ci pytanie, czy jesteś optymistą, co byś odpowiedział? Pomijając problem wagi łazienkowej (która zawsze pokazuje za dużo), pytanie mogłoby się okazać trudne, ponieważ ludzie różnie definiują optymizm.

Nie musicie pozwalać, aby świat za was decydował, co powinniście myśleć o sobie. Krytyka przybiera różne formy, z których większość ma trywialny, małostkowy charakter.

Czy zauważyliście, że kiedy oszukujecie, kłamiecie lub nie udzielacie wsparcia przyjacielowi, po pewnym czasie w waszym wnętrzu uruchamia się alarm? To taka moralna pobudka! A jeśli przyjaciele dowiedzą się, co zrobiłem? A jeżeli osoba, którą szanuję, dowie się, że ją zawiodłem?

Niektóre przekonania mają bardzo silny wpływ na naszą osobistą architekturę wewnętrzną. Szczególnie te, które odnoszą się do nas samych. Dziecko buduje swój własny obraz, ugruntowując przy tym swoje własne "ja".

Wedle niemal powszechnej opinii psychologicznego światka głównym źródłem problemów człowieka jest "niska samoakceptacja" i "niskie poczucie własnej wartości". Psycholodzy o bardziej chrześcijańskim nastawieniu określają to jako "brak miłości do samego siebie i darzenie siebie nienawiścią".

Takie stwierdzenie może być uznane za kontrowersyjne, zwłaszcza, gdy pojawiają się teorie próbujące dać pierwszeństwo np. powonieniu. Dla większości jednak kontakt wzrokowy pozostaje pierwszym sposobem "dotarcia" do drugiego człowieka. Patrzymy na innych, widzimy ich.

Depresja wyraża się wszechogarniającym smutkiem. Myśli zabarwia poczucie winy, beznadziejności, bezradności i braku własnej wartości. Dlaczego trudno zmienić depresyjny styl myślenia, dlaczego jest on samonapędzającą się siłą, pchającą do bezgranicznego cierpienia, któremu kres przynosi częstokroć samobójstwo?

{{ article.description }}