#wychowanie dziecka

W Polsce co roku rozwodzi się 45 tysięcy małżeństw. Większość z nich ma dzieci, które w sytuacji rozwodu rodziców są oczywiście w różnym wieku. I o ile wiek dziecka ma znaczenie dla sposobu, w jaki manifestują się emocje związane z przeżyciem rozwodu, o tyle wiek nie ma znaczenia dla faktu, iż rozwód to zawsze kryzys, szok i tragedia.

Rodzice powinni przyjąć do wiadomości, że jeśli dziecko jest obecnie nieśmiałe, nie oznacza to złej prognozy na przyszłość. Dzieci uczą się wyłącznie na modelach wziętych z życia - nie na radach, zawierających nawet najlepsze intencje.

W naszej tradycji mieści się romantyczny ideał matki Polki, która wysyła męża i synów na wojnę, zostaje sama i wszystkiemu potrafi podołać. Koresponduje z nią katolicka wizja kobiety całkowicie oddanej rodzinie. Dzisiejszy świat oba te wzorce podważa, a nawet niszczy. Kobiety nie są już, jak dawniej, wychowywane wyłącznie do roli matki. Mogą realizować się w ciekawym zawodzie i robić karierę, co w dużej mierze koliduje z obrazem matki poświęcającej się dzieciom.

– Ale laska! – wykrzyknęła Ada w udawanym zachwycie. – Co to znaczy laska? – zapytałam, rozglądając się dookoła. – Laska to taka piękna pani – wyjaśniła mi zaraz Agata – ja też chciałabym być taka jak ona. – I ja też, i ja też – odezwało się zaraz kilka dziewczęcych głosów.

Czasami dorośli bardzo wspaniałomyślnie podchodzą do pojęcia prawdy, natomiast kłamstwo dziecka od razu wzbudza ich gniew. W przypadku dzieci niekiedy ma się trudności z odróżnieniem, co jest fikcją, a co nie.

Czy dziecko doświadczy miłości, czy odepchnięcia, czy będzie czuło się kochane, czy też nie, zależy od tego, jak matka na nie patrzy, jak je dotyka, jak się z nim obchodzi. Pozytywna relacja dziecka z matką jest kapitałem na życie, którego wagi przecenić się nie da.

Dzieci potrzebują czasu, by się rozwijać, każde we własnym tempie. Tylko dzieci, które czują, że są akceptowane mogą wykształcić samodzielność i odwagę oraz rozwinąć się jako niezależne osobowości.

Mateusz był dzieckiem chcianym. Ja kończyłam studia, mąż dobrze zarabiał, byliśmy pełni zapału. Rzeczywistość okazała się jednak trudna. Mały płakał nocami, mąż uspokajał go na rękach czasem do czwartej rano (po szóstej wstawał do pracy...), ja traciłam pokarm, ale uporczywie chciałam go karmić naturalnie. Rodzina stała z boku. „Musicie jakoś przetrwać te pierwsze miesiące” – słyszeliśmy na prawo i lewo. Jednym słowem – koszmar.

O sukcesie szkolnym ucznia w znacznym stopniu decyduje harmonijna współpraca nauczycieli i rodziców, zwłaszcza że cele edukacji tych dwóch środowisk są zbieżne. Niestety, praktyka dnia codziennego temu przeczy.

Gdy powiedziała swoim najbliższym, że będzie zajmować się pomocą dzieciom, które mają trudną sytuację w domu albo wychowują się w domu dziecka, jakoś to przełknęli, choć jej ojciec nie był tym zachwycony. „Nie jesteś Matką Teresą z Kalkuty i nie musisz martwić się o tych, co im życie nie wychodzi – mówił z niezadowoleniem. – Nie po to kształciłem cię tyle lat, żebyś teraz znalazła sobie pracę, która zje ci nerwy, a nie da porządnych korzyści finansowych. Najpierw się czegoś dorób, a potem pracuj za marne grosze”.

Jaką zabawkę kupić dziecku? Czym się kierować podczas jej wyboru? Czy warto zamiast kolejnego minilaptopa czy lalki Barbie kupić drewnianą kolejkę czy szmacianką lakę?

Miłość wyraża się między innymi poszanowaniem tych uczuć dziecka, które mogą budzić niepokój rodziców: dziecięcego gniewu, lęku, zazdrości, obrażania się. Dziecko ma prawo do swoich uczuć tak samo, jak każdy dorosły człowiek.

"Róziu , zrób «Amen»!" - ciepłym głosem zachęca córeczkę Janek, aktywny członek wspólnoty neokatechumenalnej. Dziewczynka z radością składa rączki w charakterystycznym geście. Czy jest to pierwsza modlitwa, czy tylko zabawa w modlitwę?

Chronić młodzież przed mediami to tak, jakby chronić babcie przed Ojcem Rydzykiem. To jeszcze wzmocniłoby ich wiarę w niego.

Od zarania dziejów wychowanie do pełnienia jakiejkolwiek roli wynikającej z płci odbywało się niejako bezwiednie i bez intelektualnego kierowania umysłu w te sfery. Nie towarzyszyły temu rozważania, czym jest męskość czy kobiecość, a przyjmowanie ról traktowano w sposób naturalny jak oddychanie. Ostatnie dekady naszego życia przyniosły jednak zmianę. Pod wpływem prądów umysłowych, sterowanych przez różnorodne środowiska feministyczne, zaczęto stawiać sobie pytanie o płeć i jej rolę. Po latach dyskusji, badań i prezentacji kobiecości we wszystkich jej aspektach coraz częściej stawia się też pytania o męskość.

Twoje dziecko wpada w szał: tupie nogami, krzyczy, kopie w meble, rzuca się na dywan i wali głową w ścianę, w miejscu publicznym też. Co z tym zrobić? Jak sobie poradzić z wybuchami złości u dziecka?

Z badań prof. Jacka Bomby, wojewódzkiego konsultanta ds. psychiatrii dzieci i młodzieży wynika, że aż jedna trzecia krakowskich nastolatków cierpi na depresję.

Kluczem do zrozumienia dziecka jest przyjęcie, że od momentu poczęcia jest ono rzeczywistym człowiekiem, który posiada nienaruszalną godność i któremu przysługują określone prawa.

Tym, co nas, ludzi, dręczy, są nie tylko tragiczne wydarzenia. Rzeczywistą tragedią jest często sposób, w jaki ustosunkowujemy się do tych wydarzeń.

Czyż ogromną częścią wychowania nie jest oswajanie dziecku i z dzieckiem świata? Ale świat to zbyt wielkie słowo, bo dla dziecka składają się nań: miejsca, budowle, pomniki, wielkie drzewa, obrazy, postacie. Mogą one bowiem istnieć sobie – nieznane, obce, omijane, nieme i martwe prawie. Ale mogą też nagle ożyć, rozbudzić wyobraźnię, zacząć wiele znaczyć, tchnąć swojskością. A „oswoić znaczy stworzyć więzy” – mówi lis z „Małego Księcia”, któremu łany zboża nic nie mówią, ale: „Jeśli mnie oswoisz… Zboże, które jest złociste, będzie mi przypominało ciebie. I będę kochać szum wiatru w zbożu…”.

{{ article.description }}