#Życie Duchowe

Życie duchowe wymaga akceptacji siebie, swego życia, historii, powołania. Pragniemy więcej, inaczej, lepiej. Chcielibyśmy posiadać inny charakter, wygląd, więcej inteligencji, zdolności, inne warunki, środowisko, lepszych przyjaciół, przełożonych, mieć więcej czasu, zdrowia...

Już wkrótce ukaże się nowy numer kwartalnika "Życie Duchowe" (Wiosna 66/2011), w którym opublikujemy między innymi artykuł ks. prof. Alfonsa J. Skowronka poświęcony tajemnicy pontyfikatu Jana Pawła II.

Zimowy numer „Życia Duchowego” poświęcony jest antynomii miłości i nienawiści. W naszym ludzkim rozwoju do miłości dochodzimy bowiem poprzez nieustanne zmaganie się z pokusą nienawiści. Żyjemy na granicy miłości i nienawiści i to od nas zależy, po której stronie tej granicy będzie się toczyć nasze życie.

Ludzie zawierają małżeństwa w nadziei, że ich to uszczęśliwi. To, co wyrasta pomiędzy nimi po roku, dwóch czy dziesięciu latach, bywa zaskakujące. Nierzadko temperatura uczuć ochładza się i małżonkowie przypominają dwuosobową spółkę powołaną do realizacji życiowych zadań. Czasami rodzi się między nimi głęboka i ciepła miłość; czasami pojawia się raniąca nienawiść. Przyjrzyjmy się kilku historiom małżeńskim, by lepiej poznać istotę zarówno nienawiści, jak i miłości.

Tytułowe szaleństwo van Gogha kojarzy się przede wszystkim z chorobą umysłową. Genialny malarz cierpiał na psychozę maniakalno-depresyjną, był także chory na epilepsję. W 1888 roku choroba psychiczna wywołała atak szału, w trakcie którego malarz obciął sobie brzytwą fragment prawego ucha. Dwa lata później strach przed kolejnym epizodem szaleństwa stał się przyczyną samobójczego strzału Vincenta. Współcześni naukowcy doszukują się znamiennego wpływu chorób artysty na jego twórczość.

Z Janem Melą, założycielem Fundacji „Poza Horyzonty”, rozmawia Józef Augustyn SJ

Z Tadeuszem Ślipko SJ, filozofem i etykiem, rozmawia Józef Augustyn SJ

Wypróbowane metody, triki i skróty, inteligencja, naturalne zdolności i własna pomysłowość sprawdzają się w życiu zawodowym, społecznym czy politycznym. Nie są potrzebne jednak do tego, by rozwijać życie duchowe. Bo Jezus nie pyta czy potrafisz, tylko czy chcesz...

Przeszłość do nas nie należy. Nie da się jej zatrzymać, nie da się w niej nic zmienić. Nasza przeszłość stała się własnością Boga i tylko On jeden wie, co z nią uczynić. Przeszłość do nas nie należy, ale pamięć o niej pozostaje. Z tej pamięci nieoczekiwanie wyłaniają się nieproszone i niechciane wspomnienia. Czasami przynoszą mi radość, uspokojenie i napełniają czułością, a czasami ściskają serce tęsknotą za czasem, który bezpowrotnie przeminął, uspokajając równocześnie, że nie przeżyłam życia bezowocnie.

Między skrupułami a cynizmem – to temat jesiennego numeru „Życia Duchowego” (64/2010). Relatywizm moralny graniczący z cynizmem, w dużej mierze inspirowany nową falą ateizmu – zwanego dzisiaj humanistycznym – wymusza dyskusje o moralnej postawie człowieka. Szukając złotego środka chrześcijańskiej mądrości, nasi autorzy podejmują refleksję nad przekraczaniem zarówno postawy skrupulanckiej, jak i cynicznej.

Psychologią komunikacji zachwyciłam się w pewnym sensie ze zmęczenia tak zwaną pracą nad sobą. Pierwotnie bowiem zakładaliśmy, że człowiek musi się zmienić, by zmieniło się jego zachowanie. Psychologia komunikacji wyrzeka się diagnostyki osobowości człowieka i akceptuje go takim, jaki jest tu i teraz. Otwiera to nową możliwość rozwoju, ponieważ w psychologii komunikacji nie koncentrujemy się na człowieku, tylko na tym, co się rozgrywa pomiędzy ludźmi – w przestrzeni między nimi, w relacji między nimi i w ich komunikacji - mówi Elżbieta Sujak, psychiatra i kierownik duchowy, w rozmowie z Józefem Augustynem SJ.

Z głębin ludzkiego jestestwa pochodzą miłość, wrażliwość na piękno, pragnienie prawdy i dobra. Człowiek, świadomie lub nie, kształtuje swe wnętrze, by jednocześnie z niego czerpać inspirację i natchnienie, które wcielają się w unikalną dla jego egzystencji postać.

Kiedy miałem cztery lata, zostałem zapisany do eksperymentalnej grupy dzieci przygotowujących się do Pierwszej Komunii Świętej. Do Komunii przystąpiłem jeszcze przed pójściem do szkoły. Podczas egzaminu ksiądz wziął mnie na kolana i zapytał, w jakim sklepie dostaje się łaskę uświęcającą. Po chwili namysłu odpowiedziałem, że w konfesjonale.

Co robić, by nie popaść w szatańską pokusę samozbawienia, życia poza Bogiem i Jego wolą, a równocześnie poddawać się dynamice nieustannego procesu odnawiania relacji z Bogiem? Z wielu biblijnych odpowiedzi na to pytanie wybieramy przykład Dawida i Judasza, ponieważ ich doświadczenie w wyjątkowy sposób, na zasadzie przeciwieństwa, ukazuje zdrowe i chore poczucie winy, które ocala albo prowadzi do śmierci.

Główną bohaterką tej książki jest Ziemia Święta. To właśnie jej poświęconych jest ponad sto literackich miniatur, składających się na treść dziełka, a mających charakter modlitewnych rozważań. Każda miniatura rozpoczyna się znaczącym cytatem – z Pisma Świętego lub innym – wokół którego budowany jest komentarz autora. Komentarze są bardzo różnorodne, a ich treść zamyka się w pięciu rozdziałach książki: Duchowość Ziemi Świętej, Święte Miasto Jeruzalem, Bazylika Grobu Pańskiego, Na pielgrzymim szlaku, Duchowość żydowska.

Być świętym to po prostu być tym, kim z racji stworzenia powinno się być. Nie być świętym jest wbrew naturze. Być świętym znaczy być "całym", jednolitym, uczynionym jedną całością. Jesteśmy cali, pełni, kiedy istnieje jedność i harmonia między różnymi poziomami naszej istoty, gdy życie wewnętrzne rozkwita i odsłania swój blask na zewnątrz. Bycie pełnym człowiekiem nie polega tylko na uporządkowaniu zewnętrznej warstwy naszej osobowości, ale przede wszystkim na odkryciu głębi naszej istoty i pozwoleniu, aby ona wyłaniała się i wypełniała nas całych.

Czym jest wiara i wypływające z niej życie duchowe? Odpowiadając na tak postawione pytanie, można by wskazać na trzy perspektywy: W co się wierzy? Jak się wierzy? Komu się wierzy?

Zderzenie chrześcijańskiej wizji życia z nowoczesnością jest nieuniknione. To jednak nie ewangeliczne wezwanie Jezusa jest iluzoryczne, lecz współczesny - choć stary jak świat - mit szczęścia, budowany najczęściej z pominięciem i kosztem nieszczęścia zdecydowanej większości ludzkości

Letni numer kwartalnika „Życie Duchowe” nosi tytuł „Kochać samego siebie”. To dzisiaj jeden z ważnych tematów w psychologii, psychoterapii, jak też w duszpasterstwie. Wszyscy zachęcają nas i namawiają do miłowania siebie, co wydaje się rzeczą oczywistą. Jakże można bowiem żyć prostym i spokojnym ludzkim życiem, nienawidząc siebie czy też choćby mając ambiwalentny stosunek do swego życia?

Ks. Marcin Nikodem (1869-1929), kronikarz parafii Ołpiny w diecezji tarnowskiej, opisuje „konflikt” miejscowych chłopów z Żydami, jaki miał miejsce w 1898 roku. Wpisuje się on w niepokoje społeczne Galicji końca XIX wieku, które doprowadziły między innymi do licznych wystąpień antyżydowskich.

{{ article.description }}