Bojaźń człowieka i "egzorcyzm" Jezusa. Zamiast się bać, patrz na Tego, który ma moc
Pan "wstaje", rozkazuje wichrowi i falom na jeziorze, by się uspokoiły. Nastaje cisza. Człowiek żyje w lęku, kiedy patrzy na trudności i zagrożenie, a nie na Jezusa, który "egzorcyzmuje" wicher i jezioro, uspokajając je.
Słowo na dziś (Mt 8,23-27)
Z Ewangelii wg św. Mateusza: Gdy wszedł do łodzi, poszli za Nim Jego uczniowie. Nagle zerwała się gwałtowna burza na jeziorze, tak że fale zalewały łódź; On zaś spał. Wtedy przystąpili do Niego i obudzili Go, mówiąc: «Panie, ratuj, giniemy!» A On im rzekł: «Czemu bojaźliwi jesteście, małej wiary?» Potem wstał, rozkazał wichrom i jezioru, i nastała głęboka cisza. A ludzie pytali zdumieni: «Kimże On jest, że nawet wichry i jezioro są Mu posłuszne?»
Komentarz do Ewangelii (wtorek, 1 lipca 2025 roku)
Obraz: Oczyma wyobraźni zobaczę tę krótką, choć dosyć gwałtowną scenę ewangeliczną. Jezus z uczniami w łodzi na wzburzonych wodach jeziora to obraz życia ludzkiego ze wszystkim, co na nie się składa. Wczuję się w przeżycia uczniów. Przyjrzę się swoim skojarzeniom.
Myśl: Ewangelista po latach opowiada swojej wspólnocie tę historię, by pokazać, że rzeczywistość burzy duchowej, zagrożenia, doświadczenie "milczenia" Boga to jest zwyczajna historia każdego z uczniów. Być może ta wspólnota, której Mateusz przypomina tę lekcję, doświadczała prześladowań, przeżywała trudności, czuła swoją bezradność i zmagała się z wyzwaniami, które zdawały się być ponad miarę. To chwila krzyża, ciszy grobu. Trudno wtedy zachować spokój, trwać w oczekiwaniu na głos Boga. To wielka próba wiary. Ale to także oczyszczenie człowieka z własnych wyobrażeń i chęci zbawienia własnymi siłami.
Emocja: Bojaźń człowieka i "egzorcyzm" Jezusa. Pan "wstaje", rozkazuje wichrowi i falom na jeziorze, by się uspokoiły. Nastaje cisza. Człowiek żyje w lęku, kiedy patrzy na trudności i zagrożenie, a nie na Jezusa, który "egzorcyzmuje" wicher i jezioro, uspokajając je.
Wezwanie: Poproszę o łaskę wiary w oczyszczające działania Pana, nie ulegając strachowi i fałszywym wyobrażeniom. Podziękuję za spokój, jaki Pan wlewa w moją duszę.
Jubileusz 2025: Zaplanuję sobie czas na duchową lekturę, która wzmocni moje pragnienie pielgrzymowania w nadziei.
Skomentuj artykuł