Chorujesz na cukrzycę? Poznaj hiszpańskiego świętego, który pomaga cukrzykom

Wg Światowej Organizacji Zdrowia z powodu cukrzycy co roku umiera około 4 milionów osób. Za patrona ludzi chorych na cukrzycę Kościół uważa św. Rafaela Arnáiz Barona, uznawanego za jednego z wielkich mistyków XX wieku. Mężczyzna z powodu cukrzycy nie mógł spełnić swojego pragnienia i zostać trapistą, więc pozwolono mu być tylko oblatem.

Urodzony w Burgos w 1911 roku Rafael, kształcił się w szkołach Towarzystwa Jezusowego w swoim rodzinnym mieście i w Oviedo. 

Był chorowitym dzieckiem. W wieku 10 lat zachorował na zapalenie opłucnej a kiedy wyzdrowiał, ojciec zabrał go do Saragossy, aby ofiarować go Maryi z Pilar w podziękowaniu za uzdrowienie.

W 1930 roku Rafael został przyjęty do madryckiej szkoły, gdzie uczył się architektury. Chociaż mógł aspirować do najwyższych stanowisk, postanowił wstąpić do trapistów. Wkrótce potem po raz pierwszy odwiedził klasztor cystersów San Isidro de Dueñas w Palencii.

Jego młode lata życia przypadają na burzliwy czas wojny domowej w Hiszpanii. Po odbyciu obowiązkowej służby wojskowej w 1934 roku przyszły święty porzucił studia uniwersyteckie i jego wzrok znów pobiegł w stronę klasztoru Palencia, gdzie jako nowicjusz wstąpił na cztery miesiące.

Ponieważ poważnie zachorował na cukrzycę, jego przełożeni odesłali go do domu, aby wyzdrowiał.

Prawie dwa lata później, w 1936 roku, Arnáiz ponownie wstąpił do San Isidro de Dueñas, już nie jako kandydat do monastycyzmu, ale jako brat oblat.

Już w 1937 roku, ze względu na szczególne trudności życia monastycznego w czasie wojny, przełożeni postanowili odesłać go z powrotem do rodziny. Jednak przed końcem roku Arnáiz powrócił do klasztoru w grudniu.

Zaledwie cztery miesiące później, 26 kwietnia 1938 roku, brat Rafael zmarł w swojej celi w wieku 27 lat w opinii świętości. Łącznie, zsumowując wszystkie etapy, żył regułą trapistów tylko przez około 20 miesięcy.

Długi proces kanonizacji

Już w latach 40. niektórzy z jego braci, przekonani o jego heroicznych cnotach, bezskutecznie zaproponowali umieszczenie jego grobu w jednym ze skrzydeł klasztoru. W 1944 roku jego wujek, książę Maquedy, napisał historię swojego siostrzeńca, zatytułowaną „Sekret trapisty”, która zainteresowała wielu.

Dopiero w latach 60. rozpoczęto prace nad procesem beatyfikacyjnym, a jego grób został przeniesiony do klasztoru, zgodnie z życzeniem braci 20 lat wcześniej.

Podczas Światowych Dni Młodzieży, które odbyły się w Santiago de Compostela w sierpniu 1989 r. , papież Jan Paweł II zaproponował, aby ogłosić brata Rafaela został y Czcigodnym Sługą Bożym, co stało się kilka dni później.

Zaledwie rok później w 1992 r. św. Jan Paweł II ogłosił go „błogosławionym” na placu św. Piotra w Rzymie.

Papież Benedykt XVI zatwierdził cud kanonizacji Rafaela Arnáiza, który został kanonizowany 11 października 2009 roku.

Dwa lata później został ogłoszony patronem Światowych Dni Młodzieży w Madrycie wraz z innymi świętymi, takimi jak ówczesny błogosławiony Jan Paweł II.

CNA/ar