Była kolejna niczym nie wyróżniająca się niedziela, słuchałam kazania, ale równocześnie rozglądałam się po nieznanym wnętrzu kościoła.
Niewiele pamiętam z tego, co mówił ksiądz, kiedy nagle dotarło do mnie jego mocne pytanie: jakiego Chrystusa głosimy, ukrzyżowanego czy zmartwychwstałego?
Czym tak naprawdę jest krzyż?
W naszej rzeczywistości wszędzie towarzyszą nam krzyże: w szkołach, w miejscach pracy, w kościołach, w domach. Na krzyżu widzimy przygnębiającą twarz ukrzyżowanego Jezusa. Wielu z nas nosi także na szyi krzyżyk. Ale… czy zastanawiamy się nad tym, o czym tak naprawdę mówi krzyż? Przecież śmierć na krzyżu nie kojarzy nam się z niczym dobrym.
Kiedy o tym myślimy, oczyma wyobraźni widzimy cierpienie, ból, niezgodę na tak okrutną śmierć. Czy to jedyne, co niesie ze sobą krzyż?
Krzyż jest jedynie drogą, krzyż jest bramą do zmartwychwstania. Nie zatrzymujemy się na krzyżu, ponieważ nasza wiara sięga głębiej, dalej. Kiedy mówimy o krzyżu, nie mówimy o śmierci, ale o zmartwychwstaniu. Wbrew pozorom, kiedy mówimy o krzyżu, mówimy o nowym życiu.
Chrześcijaństwo to religia radości
W samym centrum chrześcijaństwa stoi zmartwychwstanie, nowe życie, nadzieja. Chrześcijaństwo to nie religia krzyża, chrześcijaństwo to religia radości ze zmartwychwstałego Jezusa. Swoim życiem głosimy wygraną nad śmiercią, więc głosimy niesamowitą radość. Sam papież Franciszek podkreślał: "Nigdy nie bądźcie ludźmi smutnymi: chrześcijanin nigdy nie może być smutny!".
Jakiego Chrystusa głosimy? Czy głosimy Chrystusa zmartwychwstałego czy ukrzyżowanego? Czy chcemy tylko narzekać na kolejne ograniczenia czy ucieszyć się z niesamowitej wolności? Pozwólmy sobie ucieszyć się ze zmartwychwstania i przekazać tą wiadomość dalej. Możemy ją przekazać najprościej jak się da - poprzez uśmiech, życzliwe podejście do drugiej osoby, pomoc i otwarte serce. Głoszenie Chrystusa zmartwychwstałego to nie wymuszony uśmiech na twarzy, ale spokojne i otwarte na innych ludzi i na nowe wydarzenia podejście do życia.
>> 5 powodów, by spędzić 5 minut na adoracji
To nie brak smutku, kłopotów, wątpliwości, ale odnajdywanie w nich pomimo wszystko nowego życia, które nieraz musi przejść przez śmierć.
Julia Płaneta - należy do wspólnoty Kurs Alfa u Kapucynów w Krakowie, współpracuje z portalem DEON.pl i "Modlitwą w drodze".
Skomentuj artykuł