16 września Kościół wspomina świętych, którzy żyli w III wieku: papieża Korneliusza oraz biskupa Kartaginy, Cypriana. Obaj są męczennikami i w przedstawieniach ikonograficznych ukazywani są z gałązką palmową, symbolem męczeństwa. Żyli w trudnych czasach, kiedy wielu wyznawców Chrystusa narażonych było na prześladowania i upadek, zaparcie się wiary. Musieli szukać odpowiedzi na problem swojej epoki. Co zrobić z ‘lapsi’ – upadłymi, którzy chcieliby wrócić do wspólnoty Kościoła?
Korneliusz urodził się prawdopodobnie ok. roku 200. Pochodził z rodu Cornelia. Nie mamy żadnych informacji o jego młodych latach ani też drodze do Boga. W oczach ludu był natomiast pokorny, roztropny i łagodny. W Kościele przechodził kolejne etapy posługiwania, aż do wyboru na biskupa Rzymu włącznie. Niestety wybrano też wtedy antypapieża, prezbitera Nowacjana, co oczywiście wprowadziło poważne zamieszanie we wspólnotę Kościoła.
Na dodatek, w wyniku rozpętanych przez cesarza Decjusza prześladowań wielu załamało się i odeszło od Boga. Po ustaniu represji chcieli jednak wrócić na łono Kościoła. Rygoryści byli nieprzejednani i nie widzieli możliwości ponownego przyjęcia upadłych, tzw. lapsi do wspólnoty. Natomiast papież Korneliusz uważał, że byłoby to możliwe pod pewnymi warunkami. Ostatecznie, na synodzie zwołanym w Rzymie w sprawie lapsi przyjęto poglądy papieża Korneliusza. Nowacjan został potępiony i wykluczony z Kościoła.
Modlitwa Jana Pawła II o dar pokoju
Korneliusz stał na czele Kościoła do śmierci w roku 253. Za jego pontyfikatu gmina chrześcijan w Rzymie liczyła ok. 10 tysięcy wiernych, a posługiwało im ok. 50 kapłanów. Kiedy jednak wybuchła kolejna epidemia i spustoszyła ludność Wiecznego Miasta, to właśnie chrześcijan uznano za winnych zarazy. Ofiarą prześladowań padł również papież. Nie mamy pewnych informacji, co do okoliczności w jakich zakończył życie. Jedne przekazy mówią, że zginął śmiercią męczeńską, być może w trakcie napadu na dom modlitwy. Inne utrzymują, że zakończył życie na wygnaniu, gdzie źle go traktowano.
Męczeństwo Korneliusza i Cypriana - Böhringer Friedrich , CC BY-SA 3.0 AT www.creativecommons.org, via Wikimedia CommonsCyprian pochodził z Kartaginy. Urodził się ok. 210 roku w pogańskiej, arystokratycznej rodzinie. Korzystał z uciech życia, jakie były dostępne dla zamożnych młodzieńców z senatorskiego rodu. Nawrócił się w 246 roku. Pod wpływem kapłana Cecyliusza, Cyprian jako dojrzały mężczyzna porzucił ‘złe nałogi’ i rozpoczął pokutę. Stał się przykładem dla innych. Mimo, iż chciał uciec przed przyjęciem woli chrześcijan z Kartaginy, został biskupem.
Z wielkim zaangażowaniem zabrał się do pracy duszpasterskiej. Musiał jednak zmierzyć się z kolejną falą prześladowań i przez kilka lat w ukryciu realizował powierzoną mu misję. Kiedy powrócił do Kartaginy, to jedną z zasadniczych kwestii, którymi musiał się zająć było określenie stosunku Kościoła do tych, którzy z obawy przed utratą zdrowia, majątku czy życia pokłonili się pogańskim bożkom.
Modlitwa o opiekę św. Antoniego
W odniesieniu do tzw. 'upadłych' – lapsi, Cyprian podzielał poglądy papieża Korneliusza. Powrót był możliwy, ale pod pewnymi warunkami. Do tej kwestii odniósł się w swoich pismach.
Cyprian miał wielkie znaczenie dla Kościoła Afryki Północnej. Kiedy w Rzymie przenoszono relikwie papieża Korneliusza, w Kartaginie wybuchły prześladowania zarządzone przez cesarza Waleriana. Cyprian został aresztowany, a kiedy usłyszał wyrok, powiedział: „Bogu niech będą dzięki”. Został ścięty mieczem we wrześniu 258 roku.
Święci Korneliusz i Cyprian wymieniani są w Kanonie rzymskim.
Męczennicy pierwszych wieków chrześcijaństwa to arcyciekawy i znakomicie uźródłowiony zbiór pism o męczeństwie, opracowany przez ks. prof. Marka Starowieyskiego, wybitnego patrologa, autora Apokryfów Nowego Testamentu oraz współtwórcę Nowego słownika wczesnochrześcijańskiego piśmiennictwa. W stosunku do zbioru ...
Skomentuj artykuł