Dlaczego katolicy całują dewocjonalia? Skąd się bierze ten szacunek?

Często, gdy jakiś pokarm upadnie nam na podłogę lub gdy przenosimy medalik bądź różaniec, delikatnie je całujemy. Jaki jest powód takiego zachowania? O ile w sferze publicznej zdarza się ono już bardzo rzadko, tak zachowała się tendencja do robienia tego w przestrzeni prywatnej.

O historii tego zwyczaju oraz o własnym punkcie widzenia w te opowiada Elizabeth Scalia z portalu Aleteia.

Całowanie krzyżyka

Dorastając w miasteczku pełnym katolików, nigdy nie wydawało jej się dziwne całowanie na przykład świecącej figurki św. Judy lub wysuniętego z kieszeni krzyżyka, po tym jak spadły na podłogę. "Moja pobożna babcia, nawrócona z luteranizmu, nie wahała się, by paść na kolana i pocałować podłogę, gdzie rozlała się woda święcona", opowiada.

>>15 obietnic, które Maryja miała złożyć każdemu, kto odmawia różaniec<<

W czasach, gdy całowanie posążków wyszło z mody i mało kto trzyma w domu święconą wodę, wielu ludzi nie widzi różnicy pomiędzy adoracją, która jest zarezerwowana dla Boga oraz oddawaniem czci i szacunku.

Szacunek i radość

Scalia wspomina, jak jej młodszy syn radośnie śpiewał "Święty, święty, święty, Pan Bóg Zastępów" i czuł wtedy, że jednoczy się z całą wspólnotą zebraną w świątyni. Miał ten fakt w pamięci przez wiele lat, aż uświadomił sobie, że aby osiągnąć wieczność, szept pomaga równie skutecznie, jak lament.

Wiara w życie wieczne i obietnicę Chrystusa, że przygotował dla nas miejsce, daje nam powody do wstawienniczych modlitw. Katoliccy i prawosławni chrześcijanie korzystają z mądrości tych, którzy przemierzyli przed nami ten padół łez i którzy popełniali te same grzechy, które my popełniamy dziś, takie jak złość, lenistwo, łakomstwo i wiele innych. Ich rady docierają do nas przez wieki z gwarancją, że są one prawdziwe w wielu dziedzinach:

Nauka Kościoła

W teologii: "Ojciec czerpie przyjemność z patrzenia na serce Najświętszej Maryi Panny, jako arcydzieło swoich rąk... Syn czerpie z tego przyjemność, jako serce Jego Matki, źródło, z którego czerpał krew, która... odkupiła nas" - św. Jan Maria Vianney

W praktycznej pokorze: Pewnego razu Makariusz polecił młodemu poszukiwaczowi pójść na cmentarz i wypędzić zmarłych, a potem ich pochwalić. "Jaką odpowiedź dali ci zmarli?" zapytał Makariusz. "Żadną", powiedział młodzieniec. "W takim razie idź i ucz się nigdy nie dopuszczać do tego, aby nadużywanie lub pochlebstwa cię poruszały. Jeśli umrzesz dla świata i siebie, zaczniesz żyć dla Chrystusa".

W wartości cierpienia: "W bolesnych czasach, kiedy odczuwasz straszliwą pustkę, pomyśl, jak Bóg powiększa zdolność twojej duszy, aby mogła Go przyjąć - czyniąc ją niejako nieskończoną, ponieważ On jest nieskończony. Przyjrzyj się każdemu bólowi jako symbol miłości przychodzącej do ciebie bezpośrednio od Boga, aby zjednoczyć cię z Nim." - św. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej.

Nieważne, czy te wartościowe postacie są namalowane, czy też zwisają na twojej szyi. Warto oddać im szacunek i cześć poprzez zwykły pocałunek.