Grzech nie wyklucza nas z Królestwa, nie pozbawia nas możliwości kontaktu z Bogiem

Powołanie celnika Mateusza przedstawia kwintesencję orędzia Ewangelii. To Bóg odpuszcza grzechy i przyjmuje grzesznika. Nikt nie zbawia się własną mocą, ale grzech nie wyklucza nas z Królestwa, nie pozbawia nas możliwości kontaktu z Bogiem.

Święto Św. Mateusza Apostoła

Z Ewangelii wg św. Mateusza:

Odchodząc stamtąd, Jezus ujrzał człowieka imieniem Mateusz, siedzącego w komorze celnej, i rzekł do niego: «Pójdź za Mną!» On wstał i poszedł za Nim. Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników i siedzieli wraz z Jezusem i Jego uczniami. Widząc to, faryzeusze mówili do Jego uczniów: «Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami?» On usłyszawszy to, rzekł: «Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary. Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników».

Obraz: Jezus powołuje tych, których chce, według własnych kryteriów. Oczyma wyobraźni zobaczę znienawidzonego i pogardzanego człowieka, uważanego za grzesznika i zdrajcę, którego Pan powołuje. Przyjrzę się reakcjom postronnych. Nazwę też swoje odczucia.

Myśl: Powołanie celnika Mateusza przedstawia kwintesencję orędzia Ewangelii. To Bóg odpuszcza grzechy i przyjmuje grzesznika. Nikt nie zbawia się własną mocą, ale grzech nie wyklucza nas z Królestwa, nie pozbawia nas możliwości kontaktu z Bogiem. Co więcej, grzesznik jest przedmiotem większej troski Tego, który jest Bogiem-zbawiającym. Powołanie apostoła Mateusza przedstawia też ciągłe napięcie, jakie istnieje we wspólnocie między sprawiedliwymi a grzesznikami. Jezus nie przebacza grzesznikowi, bo się nawrócił, ale po to, by mógł się nawrócić i żyć.

Emocja: Miłosierdzie czy ofiara. Człowieka nie zbawiają ofiary i przebłagania, ale odkrycie miłości Boga. Usprawiedliwienie w oczach Boga nie wymaga naszej uprzedniej ofiary. Kończy się religijność jako składanie Bogu ofiar, rozpoczyna jako odpowiedź sercem na Jego miłość.

Wezwanie: Proszę o doświadczenie łaski przebaczenia grzechów, bym się nawrócił. Podziękuję za doświadczenie bliskości Boga w sakramencie pojednania.
W ufnej modlitwie powierzę się Maryi rozwiązującej węzły: „Maryjo, Matko pomagająca nam rozwiązywać zawiłości naszych serc, udziel mi miłosiernej pomocy. Nie ma takich węzłów, których Ty nie mogłabyś rozwiązać. Chroń mnie, prowadź i strzeż. Ty jesteś moją najpewniejszą ostoją”.