Szczególnym znakiem przynależności do Jezusa i uznania Jego Ojca jest jedność, jaką stanowią bracia

Rozdział 17 Ewangelii św. Jana to swoisty ‘testament’, jaki Jezus zostawia swoim uczniom. Przekazuje im to, co ma najcenniejszego, swoją ‘jedność z Ojcem’. Jezus ukazuje także napięcie, jakie istnieje między Nim, uczniami i światem

Czwartek, 12 czerwca 2025 r. – Święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana 

Czytania: Iz 6,1-4.8 albo Hbr 2,10-18; J 17,1-2.14-26 

Z ewangelii wg św. Jana: 

To powiedział Jezus, a podniósłszy oczy ku niebu, rzekł: «Ojcze, nadeszła godzina. Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś. 
Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie. 
Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś. Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata. Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich». 

Obraz: Jezus jest w Wieczerniku z uczniami. To ostatnie chwile przed męką, zanim pójdzie do Ogrodu Getsemani. Posłucham słów nauczania Jezusa. To swego rodzaju testament zostawiony uczniom. Wczuję się w atmosferę chwili. Przyjrzę się swoim odczuciom. 

Myśl: Rozdział 17 Ewangelii św. Jana to swoisty ‘testament’, jaki Jezus zostawia swoim uczniom. Przekazuje im to, co ma najcenniejszego, swoją ‘jedność z Ojcem’. Jezus ukazuje także napięcie, jakie istnieje między Nim, uczniami i światem. Świat jest w sidłach złego. Jezus przyszedł, aby go zbawić. I dlatego nie chce uczniów ‘odseparować’ od świata, ale by Ojciec „ustrzegł ich od złego”. Jezus ustanowił apostołów swoimi wysłannikami. Posyła ich na cały świat. Przez nich dociera do wszystkich, którzy ‘dzięki ich słowu’ wierzą w Chrystusa. Szczególnym znakiem przynależności do Jezusa i uznania Jego Ojca jest jedność, jaką stanowią bracia. 

Emocja: Wola zbawcza Pana. Ojcze ‘chcę, aby byli ze Mną’ to wyraz pragnienia Pana i podporządkowania wszystkiego temu celowi. Czasami tracimy ducha i wydaje się nam, jakby te słowa były jakąś alegorią. Bóg chce zbawić świat i ma moc, aby to przeprowadzić. 

Wezwanie: Poproszę o łaskę wespół-odczuwania z Panem w Jego ‘woli zbawczej’ wobec każdego stworzenia. Podziękuję za tych, którzy umacniają mnie w zaufaniu i nadziei. 

Jubileusz 2025: Pomodlę się słowami modlitwy DZIĘKI ZA CIERPIENIE (Bł. Elżbieta od Trójcy Świętej, Skarbnica Modlitw, s. 709.): O Jezu, dzięki Ci za wszystkie łaski, których mi udzieliłeś. Dzięki Ci szczególnie za to, żeś mnie doświadczył cierpieniem. To tak dobrze jest cierpieć dla Ciebie i z Tobą. Niech każde uderzenie mego serca będzie wołaniem wdzięczności i miłości.