Majówka na DEON.pl - 31.05.2013

Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana (por. Łk 1,45).

Od Matki Jezusa uczymy się zawierzenia całego naszego życia Bogu. Prośmy Ją, byśmy mieli odwagę wiary, która nie cofa się także przed trudnościami. Popatrzmy na drogę wiary Maryi: na jej zawierzenie Bogu w chwili zwiastowania, poprzez zapowiedź Symeona, że Jej Syn będzie znakiem, któremu sprzeciwiać się będą. Pamiętamy jej niepokój, gdy szukała Jezusa w Jerozolimie. Pewnie smuciła się Maryja odejściem swego Syna z rodzinnego domu i potem, gdy widziała, że staje się coraz bardziej samotny, aż po całkowite opuszczenie na krzyżu. Wszystkie te doświadczenia i próby Maryja znosiła z wiarą i całkowitym zaufaniem do Boga. Dlatego Matka Boża jest wzorem wiary dla każdego chrześcijanina i dla całego Kościoła. Ona, która jest Jego Matką, uczy nas, jak nieustannie odnawiać Kościół przez miłość do Jej Syna. Prawdziwa reforma Kościoła rozpoczyna się zawsze od uważnego wsłuchiwania się w słowo Boże, by odczytywać wolę Boga w obecnej sytuacji człowieka i świata. Zwróćmy uwagę na wsłuchanie się Maryi w słowo Boga. To dzięki Jej otwartości na słowo Pana Bóg wszedł w historię całej ludzkości.

Matka Boża Pocieszenia jest także dla nas wzorem czynnej miłości, która wyraża się w służbie potrzebującym. Ona uczy nas prawdziwej solidarności z ludźmi ubogimi. Pamiętajmy, że przez nasze dobre czyny i serca kochające głosimy Jezusa innym. Maryja uczy nas, jak nieść Jezusa naszym siostrom i braciom. Ona spełniała swoją misję głoszenia Pana w sposób bardzo dyskretny i delikatny. Jej wiara objawiała się nie tylko przez słowa modlitwy, gdy wielbiła Boga, przypominając Jego wielkie dzieła, lecz przede wszystkim przez zwyczajną służbę. Tak jak wtedy, gdy wybrała się z pośpiechem do Elżbiety, by dzielić z nią radość i by jej usłużyć.

 Zobacz Rozważania na nabożeństwa majowe

Bogurodzica, śpiewając Bogu hymn wdzięczności Magnificat, uczy nas dobrej i wdzięcznej pamięci. Jeśli nie będziemy pamiętać o dobroci Boga i ludzi, to nie zrodzi się w nas postawa wdzięczności. Gdy zapominamy o naszej osobistej historii i o dziejach naszego narodu, przestajemy się dobrze modlić. Tak jak modlitwa Maryi była zakorzeniona w historii narodu wybranego, tak potrzeba, byśmy przez nasze wołanie do Boga włączyli się w modlitwę wszystkich pokoleń Polek i Polaków, którzy na tej ziemi i poza jej granicami w ojczystym języku modlili się do Pana.

Także do nowosądeckiego sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia każdy z nas może wchodzić z radością. Ty, Matko Pięknej Miłości, trzymasz na swoim ręku małego Jezusa, który jest światłością świata oświetlającą wszelką ciemność i mroki zwątpienia w nas. Ty, Matko Pocieszenia, dajesz Go chętnie każdemu i każdej z nas, byśmy się Nim zaopiekowali.

"A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie?" - może za świętą Elżbietą zapytać każdy z nas. Czy jesteśmy wdzięczni Maryi za tę jej dyskretną obecność w naszym życiu? Jeśli chcemy dokonywać w nim rzeczy pięknych i dobrych, to trzeba, byśmy prosili o Jej wstawiennictwo.

Podziękujmy zatem Maryi, że to ona - w obrazie Matki Bożej Pocieszenia z nowosądeckiego sanktuarium - króluje nad naszym miastem i naszą tarnowską diecezją. To Ona nieustannie nas wzywa, by nasza Ojczyzna coraz bardziej stawała się królestwem Jej Syna. Nasze stawanie przed Jezusem i Jego Matką przemienia nasze życie. Dlatego modlimy się: Maryjo, naucz nas, jak hojnie i z całkowitym zaufaniem odpowiadać Bogu na Jego zaproszenie, by kroczyć Jego drogami.

Maryjo, Matko Pocieszenia, uproś łaskę każdej siostrze i każdemu bratu w naszej Ojczyźnie i na całym świecie, byśmy byli ludźmi sumienia. Niech nie trwamy w nocy grzechu i duchowego zagubienia. Niech zniknie z naszego serca wszelkie zakłamanie i brak szczerości. Spraw, by wszyscy dosłyszeli słowa Twojego Syna: "Idź i odtąd już nie grzesz!" (zob. J 8,1-11). Maryjo, Pani Sądecka, wypraszaj nam dar mądrości Bożej, byśmy zawsze mieli odwagę kroczyć drogami Jezusa Chrystusa, nawet jeśli trzeba będzie iść przez doświadczenie odrzucenia i krzyż.

Maryjo, Pani nasza, Ty zawsze prowadzisz nas po drogach życia - tak często stromych i pełnych wybojów - do Jezusa. Ty nam w wierze przewodzisz i wypraszasz łaski, byśmy w czynieniu dobra i chwaleniu Boga nigdy nie ustawali. Ty jesteś Pocieszycielką naszą, bo razem ze swoim Synem pragniesz otrzeć z naszego oblicza wszelką łzę (por. Ap 21,4). Ty w sytuacji duchowego zagubienia Europy i polskiego narodu pokazujesz nam Jezusa, byśmy Go na nowo z wiarą przyjęli do naszych serc. Tylko On może je odnowić, umocnić i przemienić na wzór swego Serca. O Maryjo, pomagaj nam każdego dnia w tym Roku Wiary przekraczać próg nadziei, by iść po drogach światłości, po drogach Twojego Syna, Jezusa.