Objawienia fatimskie – tajemnice trzeciego spotkania
13 lipca 1917 roku, trójka pastuszków – Łucja dos Santos i rodzeństwo Hiacynta i Franciszek Marto – pojawiła się w Cova da Ira przy skalnym dębie. Wtedy dzieci poznały tzw. tajemnice fatimskie, których trzecia część została upubliczniona dopiero w 2000 roku, ponad 80 lat po objawieniach. Co zawierała ta tajemnica z Fatimy? Dlaczego tak długo zwlekano z jej rozpowszechnieniem?
To już 105 lat mija od chwili, gdy nieopodal maleńkiej portugalskiej Fatimy objawiła się Matka Boża. Po La Salette (1846) i Lourdes (1858) było to kolejne Jej przyjście do świata, ale za pośrednictwem nie wielkich, znanych, wpływowych, ale prostaczków, żyjących gdzieś na przysłowiowym krańcu świata. Tych, których wydawałoby się nikt słuchać nie powinien.
13 lipca 1917 roku, trójka pastuszków po raz trzeci doświadczyła obecności Pięknej Pani w białej sukni, która podobnie, jak wcześniej w maju i czerwcu ukazywała się im nad skalnym dębem. Wtedy dzieci poznały tzw. tajemnicę fatimską, której trzecia część została upubliczniona dopiero w 2000 roku, ponad 80 lat po objawieniach.
DEON.PL POLECA
Objawienia i nadprzyrodzone znaki występują w całych dziejach, wkraczają w centrum ludzkich wydarzeń i towarzyszą historii świata, zdumiewając wierzących i niewierzących… (Abp T. Bertone SDB, Sekretarz Kongregacji Nauki Wiary).
Tak jak tego chciała Maryja 13 lipca 1917, dzieci już po raz trzeci pojawiły się w Cova da Ira przy skalnym dębie. W czerwcu towarzyszyło im ok. 50 osób i tym razem nie były same, choć co do liczby obecnych nie ma precyzyjnych informacji. Dzieci modliły się - odmawiały różaniec, o którym tak często Matka Boża wspominała w trakcie objawień fatimskich. I tym razem prosiła, by ofiarować go w intencji pokoju na świecie, zakończenia wojny albo dla otrzymania różnych łask, których Łucja już sama w relacjach ze spotkania nie wymieniała. Był to też czas, kiedy dziewczynka poprosiła objawiającą się tajemniczą niewiastę, aby ta powiedziała: kim jest i uczyniła cud, żeby wszyscy uwierzyli, że nam się Pani ukazuje. Na co usłyszała: Przychodźcie tutaj w dalszym ciągu co miesiąc! W październiku powiem, kim jestem i czego chcę, i uczynię cud, aby wszyscy uwierzyli.
Dalej w trakcie spotkania pojawiły się treści, które świat poznawał stopniowo. To kolejne części tajemnicy fatimskiej. Zostały one spisane przez – już wtedy siostrę Łucję – na polecenie ówczesnego biskupa Leirii-Fatimy i za zgodą Maryi. Pierwsze dwie powstały w 1941 roku i od tego też czasu były znane.
Pierwsza i druga część «tajemnicy», (…) dotyczą przede wszystkim straszliwej wizji piekła, kultu Niepokalanego Serca Maryi i drugiej wojny światowej oraz zapowiadają ogromne szkody, jakie Rosja miała wyrządzić ludzkości przez odejście od wiary i wprowadzenie komunistycznego totalitaryzmu.
Maryja wskazała też drogę, którą należy podążać, aby zatrzymać karę:
Widzieliście piekło, dokąd idą dusze biednych grzeszników. Aby ich ratować, Bóg chce ustanowić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca. Jeśli zrobi się to, co ja wam mówię, wiele dusz zostanie uratowanych, nastanie pokój na świecie. Wojna się skończy. Ale jeżeli się nie przestanie obrażać Boga, to za pontyfikatu Piusa XI rozpocznie się druga, gorsza.
Żeby temu zapobiec, przyjdę, by żądać poświęcenia Rosji memu Niepokalanemu Sercu i ofiarowania Komunii św. w pierwsze soboty na zadośćuczynienie. Jeżeli ludzie me życzenia spełnią, Rosja nawróci się i zapanuje pokój, jeżeli nie, Rosja rozszerzy swoje błędne nauki po świecie, wywołując wojny i prześladowania Kościoła. Dobrzy będą męczeni, Ojciec Święty będzie bardzo cierpieć, wiele narodów zostanie zniszczonych, na koniec zatriumfuje moje Niepokalane Serce. Ojciec Święty poświęci mi Rosję, która się nawróci, a dla świata nastanie okres pokoju. Z czasem pojawił się również zapis: W Portugalii będzie zawsze zachowany dogmat wiary.
Starania jakie zostały podjęte, by wypełnić pragnienie Maryi trwały do pontyfikatu Jana Pawła II. Wcześniej podejmowane działania nie realizowały w całości tego, co było przez Nią oczekiwane. W 1981 r. w Zesłanie Ducha Świętego w bazylice Matki Bożej Większej w Rzymie została odtworzona zarejestrowana wcześniej, a napisana przez papieża modlitwa – „Akt zawierzenia”. Został on ponowiony w Fatimie w 1982 roku i wreszcie w duchowej jedności z wszystkimi biskupami 25 marca 1984 ludzie i narody zostali zawierzeni Niepokalanemu Sercu Maryi. A o tym, że właśnie wtedy na placu św. Piotra zostały spełnione żądania Maryi, w liście z 1989 roku pisała Łucja: Tak, zostało uczynione, jak prosiła Nasza Pani, 25 marca 1984.
Pierwsza Msza św. w kaplicy objawień w Fatimie - Unknown photographer, Public domain, via Wikimedia CommonsKiedy siostra Łucja w 1941 roku spisywała, to co powiedziała i pokazała pastuszkom Maryja w trakcie lipcowego objawienia, w pewnym miejscu zatrzymała się, a pojawiły się słowa: Z wyjątkiem jednej części tajemnicy, której mi jeszcze nie wolno wyjawić, powiem wszystko. Świadomie niczego nie zataję. Do tego co nazywamy trzecią częścią tajemnicy fatimskiej wróciła w 1944 roku. Wówczas, podobnie jak wcześniej, na polecenie biskupa Leirii i Matki Bożej powstał zapis, który trafił w ręce biskupa, później – w 1957 roku – do Archiwum Świętego Oficjum. W 1959 roku papież Jan XXIII również nie zdecydował o jego upublicznieniu. Koperta zawierająca pisma siostry Łucji pozostała zapieczętowana, a też i ona sama zapisała na jednej z nich rok 1960, ponieważ jak stwierdziła po latach: według mojego rozeznania przed 1960 r. nie można było tego zrozumieć, zrozumiano by to dopiero po r. 1960. Teraz można zrozumieć lepiej. Ja opisałam to, co widziałam, interpretacja nie należy do mnie, ale do Papieża.
Modlitwa Jana Pawła II o dar pokoju
Tym, który w marcu 1965 zapoznał się z tekstem był papież Paweł VI. Po czym ponownie nieujawniony trafił on do Archiwum Świętego Oficjum. Natomiast po zamachu na papieża Polaka (13 maja 1981 r.), który łączył przeżycie z interwencją Maryi Fatimskiej, dokumenty spisane przez s. Łucję trafiły do jego rąk. I z czasem Jan Paweł II zadecydował o opublikowaniu ich zawartości przez Kongregację Nauki i Wiary, co zostało zrobione w roku 2000.
A co zobaczyły i usłyszały dzieci? Ujrzały Anioła wzywającego do pokuty.
Zobaczyliśmy w nieogarnionym świetle, którym jest Bóg… 'Biskupa odzianego w Biel'. ‘Mieliśmy przeczucie, że to jest Ojciec Święty'. Wielu innych Biskupów, Kapłanów, zakonników i zakonnic wchodzących na stromą górę, na której szczycie znajdował się wielki Krzyż… Ojciec Święty, zanim tam dotarł, przeszedł przez wielkie miasto w połowie zrujnowane i na poły drżący, chwiejnym krokiem, udręczony bólem i cierpieniem, szedł modląc się za dusze martwych ludzi, których ciała napotykał na swojej drodze; doszedłszy do szczytu góry, klęcząc u stóp wielkiego Krzyża, został zabity przez grupę żołnierzy… Zginęli jeden po drugim inni Biskupi, Kapłani, zakonnicy i zakonnice oraz wiele osób świeckich, mężczyzn i kobiet różnych klas i pozycji. Pod dwoma ramionami Krzyża były dwa Anioły, każdy trzymający w ręce konewkę z kryształu, do których zbierali krew Męczenników i nią skrapiali dusze zbliżające się do Boga.
Jak czytać – rozumieć to, co zostało nam przekazane? Przecież to proroczy i daleko symboliczny obraz. Gdzie aktualność tego, co Maryja ogłosiła światu ponad 100 lat temu? Otóż, sama s. Łucja wskazywała na fakt, że wizja fatimska dotyczy przede wszystkim walki ateistycznego komunizmu z Kościołem i chrześcijanami i jest opisem ogromu cierpienia ludzi prześladowanych za wiarę w XX wieku. Aktualność przesłania? Niezmienna od… wieków. Nawrócenie, pokuta, trzymanie się wartości.
Objawienia fatimskie (13 maja-13 października 1917 roku) były przede wszystkim znakiem nadziei dla człowieka, który może pokładać ufność w Panu. Matka Boża zachęciła prostych pastuszków do modlitwy różańcowej, co miało przynieść pokój całemu światu. Na...
Skomentuj artykuł