Przepisy i rytuały religijne mogą zniewalać? Odpowiedź Jezusa nie pozostawia wątpliwości

Jezus przypomina, że prawo ma służyć człowiekowi, a nie odwrotnie. W Ewangelii o szabacie i zrywaniu kłosów ukazuje, jak żyć w harmonii z Bogiem i sobą samym. Poznaj głębię tego przesłania, które pozostaje aktualne także dziś.
- Jezus przypomina, że przepisy i rytuały religijne mają wartość jedynie jako środki służące dobru człowieka, a nie jako cele same w sobie. Bez tego odniesienia mogą przytłaczać i zniewalać.
- Szabat został ustanowiony dla człowieka - aby mu służyć i przypominać o tym, co w życiu najważniejsze. Jezus ukazuje jego znaczenie w kontekście troski o dobro i pełnię życia w Bogu.
- W odpowiedzi na zarzuty faryzeuszy, Jezus wskazuje na swoje autorytatywne miejsce w interpretacji prawa, podkreślając, że jest Panem szabatu i że w Nim wypełnia się Boży zamysł.
- Ewangeliczne przesłanie zachęca do przeżywania dni świętych bez formalizmu, w duchu wdzięczności i refleksji nad tym, co w życiu istotne, oraz do praktykowania wiary z miłością i troską o drugiego człowieka.
Słowo na dziś (Mk 2,23-28)
Z Ewangelii wg św. Marka: Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat wśród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze rzekli do Niego: «Patrz, czemu oni robią w szabat to, czego nie wolno?» On im odpowiedział: «Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie, i był głodny on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom». I dodał: «To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest panem szabatu».
Komentarz do Ewangelii (Wtorek, 21 stycznia 2025 r.)
Obraz: Oczyma wyobraźni zobaczę Jezusa i Jego uczniów przechodzących pośród łanów zbóż i zrywających kłosy. Posłucham narzekania "poprawnych" faryzeuszy i odpowiedzi Jezusa. Przyjrzę się wzrastającej konfrontacji z uczonymi w Piśmie i faryzeuszami.
Myśl: W tym opowiadaniu nie mamy odniesienia do konkretnego miejsca ani czasu poza "pewnym razem" i "po drodze". Wiemy, że to szabat. Zrywanie kłosów, choć bywało traktowane jako "żniwa", było mniejszym złem, niż naruszenie spoczynku szabatu. Prawdopodobnie ta kompozycja wydarzenia jest efektem refleksji pierwszych grup chrześcijan nad kontrastem między religią faryzeuszy a głoszoną przez Jezusa dobrą nowiną. Ten fragment ukazuje istotę orędzia ewangelicznego: w Jezusie nadszedł "szabat" Boga, w Chrystusie stworzenie osiągnęło pełnię.
Emocja: Szabat jest dla człowieka. Moralność i koncentracja na zachowaniu przepisów, rytuału, kultu i formuł wiary nie są celem same w sobie. Mają wartość funkcjonalną. Są środkami dla dobra człowieka. Bez takiego odniesienia przygniatają człowieka, zniewalają go. Jezus nie absolutyzuje człowieka. Wskazuje tylko na pomocniczą funkcję prawa.
Wezwanie: Poproszę o umiejętność "zachowania szabatu" bez formalizmu i bez służalczości. Podziękuję za dar dnia świętego, bo on przypomina mi o tym, co w życiu ważne i sensowne. Jubileusz 2025: Przez chwilę pomyślę, jak chciałbym przygotować się i przeżyć najbliższy "dzień święty".
Skomentuj artykuł