Święta do zadań specjalnych – Katarzyna Aleksandryjska
Wielu zacnych mogła mieć za męża, podobno nawet cesarza. Ona wybrała Jezusa. Była młoda, piękna, doskonale wykształcona. Potrafiła spierać się z pogańskimi filozofami i otwierać ich serca na Boga. Mogła wieść długie, dostatnie życie, ale jej drogą było uwięzienie, męczeństwo i śmierć w obronie wiary. Katarzyna aleksandryjska miała tylko osiemnaście lat, kiedy po wymyślnych torturach, ścięcie mieczem otworzyło jej bramę Nieba. Przez stulecia wierzący zarówno Kościoła Wschodniego i Zachodniego widzieli w niej wielką świętą. Dla katolików, to orędowniczka szczególna – jedna z Czternastu Świętych Wspomożycieli, czyli świętych „do zadań specjalnych”.
Ta młodziutka męczennica – święta Katarzyna Aleksandryjska, wspominana przez Kościół 25 listopada – patronuje nauce i uniwersytetom. Opiekuje się filozofami chrześcijańskimi, adwokatami, notariuszami, bibliotekarzami, drukarzami. Jest orędowniczką grzeszników, kolejarzy, kołodziejów, literatów, mężatek, młodych dziewcząt, młynarzy, fryzjerów, modystek, mówców, piekarzy, powroźników, prządek, studentów, szwaczek, uczonych, woźniców, zecerów. Ta liczna i różnorodna rzesza zabiegających o wparcie świętej Katarzyny jest też kolejnym dowodem jej skuteczności wypraszania łask, a w konsekwencji i popularności wśród wiernych. A miejsce, istniejący od VI wieku klasztor u podnóża Góry Synaj, w którym znajdują się jej relikwie jest punktem szczególnym dla dziejów chrześcijaństwa. W 2000 był tam z pielgrzymką Jan Paweł II.
Wracając jednak do początku jej historii… Jak to bywa w przypadku świętych, których życie przypada na pierwsze wieki historii Kościoła, proporcje między tym, co jest legendą, a co zbiorem potwierdzonych informacji, zdecydowanie są po stronie tego pierwszego „źródła”, a najwcześniejsze świadectwa pochodzą z IV wieku i są nieliczne.
Dlatego wypada zacząć od – jak mówią legendy – Katarzyna (choć być może nie takim imieniem powinniśmy ją nazywać do czasu nawrócenia) przyszła na świat w Aleksandrii ok. 282 roku. Słynąca z urody i mądrości panna prawdopodobnie wywodziła się z królewskiego rodu, stąd też możemy się domyślać, dlaczego otrzymała dobre wykształcenie.
Modlitwa do św. Rity w sprawach trudnych i beznadziejnych
Wielu starało się o jej rękę, ale warunek, który się pojawił – by wybranek dorównał jej urodą i rozumem – okazał się niemożliwy do spełnienia. Tym bardziej, że serce dziewczyny zaczęło bić „nie dla ziemskiego oblubieńca”. Podobno we śnie, w którym pojawili się Maryja wraz z Dzieciątkiem, to Ono włożyło dziewczynie na palec cudowny pierścienień. Ten symboliczny gest, a później oczywiście chrzest z rąk pustelnika wprowadził dziewczynę do Kościoła.
Trzy modlitwy dziękczynne
Została poddana próbie. Jej orężem miało być słowo. I jak się okazało pięćdziesięciu pogańskich mędrców nie było w stanie poradzić sobie z siłą i głębią wiary osiemnastolatki. To nie oni ją przekonali. To ona otworzyła ich serca na Boga. Nieudolni, według Maksymiana, filozofowie musieli ponieść śmierć. I taki też los miał spotkać Katarzynę, która odrzuciła również ofertę życia u boku cesarza.
Zanim jednak jej krótkie życie dobiegło końca głodzono ją. Jej ciało po wychłostaniu wołowymi żyłami pokryło się krwawymi ranami. Łamano jej kości kołem. Narzędzie tortur jednak rozpadło się – zniszczył je przybyły anioł. Postawa młodej chrześcijanki, to jak znosiła męki i trwała w wierze, sprawiła, że nawracali się żołnierze, a to z pewnością dla pogańskiego władcy było nie do zaakceptowania. Podjął decyzję o ścięciu wiernej Jezusowi dziewczyny. Przyjmuje się, że nastąpiło to między 307 a 312 rokiem.
Historia męczeństwa Katarzyny – jej mądrość, świadectwo wiary – dramatyczna historia męczeństwa przez wieki inspirowała wielkich twórców. Jej portrety malowali między innymi: Hans Memling, Correggio, Tintoretto, Caravaggio i Raffael. Rozpoznać wielką świętą można wypatrując towarzyszącego jej anioła albo też Dzieciątka, które nakłada na jej palec pierścień. Są też i filozofowie, z którymi dyskutowała. Oczywiście jest i gałązka palmowa – symbol męczeństwa oraz koło – narzędzie tortur a także korona w ręku, krzyż, księga, miecz, piorun.
Skomentuj artykuł