Święty Symeon - patron starych ludzi

Spotykamy się z nim głównie w Uroczystość Ofiarowania Pańskiego, kiedy wspominamy wydarzenie ofiarowania nowonarodzonego Jezusa Bogu w świątyni jerozolimskiej. Na widok Pana niesionego z radością przez Maryję, której towarzyszył św. Józef, w sercu Symeona zrodziła się niewypowiedziana radość. Była to radość człowieka, który doświadcza duchowej pełni, bo widzi, że oto spełniają się wszystkie Obietnice dane narodowi wybranemu przez Boga.

Pewnie niewielu zauważyło to niezwykłe spotkanie. Trzeba było mieć „oczy wiary”, by je dostrzec! Symeon długo rozważał zapowiedzi proroków dotyczące nadejścia Mesjasza Pańskiego. Znał Księgę Izajasza, w której czytał o Cierpiącym Słudze Jahwe, dlatego udzielając błogosławieństwa Maryi mówił, że Jej serce miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu. Ludzie starzy, posiadający długie życiowe doświadczenie, rozumieją głębiej i więcej!

Warto powrócić do słów Symeona, które wypowiedział w tym najważniejszym spotkaniu w jego życiu. Było to przecież spotkanie z samym Bogiem! Dlatego w duchowym uniesieniu wołał:

„Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju,
według Twojego słowa.
Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,
któreś przygotował wobec wszystkich narodów:
światło na oświecenie pogan
i chwałę ludu Twojego, Izraela” (Łk 2, 29-32).

Czytając te słowa, możemy odkryć wielką wewnętrzną wolność Symeona. On nie trzyma się kurczowo życia! Wie, że wszystko od Boga otrzymał i tylko On może dopełnić wszystkie trudy Jego życia. Mówiąc do Maryi, że Jej syn przeznaczony jest na „powstanie” (gr. anastasis) wielu w Izraelu, zapowiada tym samym tajemnicę zmartwychwstania ciał, w której miał nadzieję uczestniczyć!

Symeon cieszy się, że jego oczy ujrzały zbawienie i w jednym okamgnieniu rozświetliły się wszystkie wydarzenia jego życia, które całkowicie oddane było modlitwie i służbie Pana.
Tajemnica Symeona może być bardzo pouczająca dla nas, zarówno dla tych, którzy są młodzi, w średnim wieku czy też bliscy są kresu swej ziemskiej pielgrzymki. Symeon dziękuje Bogu, że pozwala mu jeszcze oglądać dzieło stworzenia. Znamy wszyscy starsze osoby, które wrażliwe są na piękno świata. Kiedyś spotkałem na Kasprowym Wierchu osiemdziesięcioletnią panią, która powiedziała mi, że choć nie ma już sił, by po górach chodzić, to przynajmniej chce na nie popatrzeć korzystając z kolejki linowej!

Symeon czeka na Jezusa, obiecanego Mesjasza w świątyni, a więc w miejscu zamieszkiwania Boga. Był pewny, że tam może z Nim rozmawiać i cieszyć się Jego Obecnością. Także dzisiaj to właśnie ludzie starzy w wieku prorokini Anny i Symeona nawiedzają kościoły, modlą się i chętnie uczestniczą we Mszy świętej. Nie żałują czasu dla Pana Boga, bo to On sprawia, że także nasz czas się pomnaża, gdy z Nim rozmawiamy!

Warto dzisiaj pamiętać o naszych starszych Rodzicach, którzy jeszcze żyją i ofiarują nam to, co najważniejsze: modlitwę, dobre słowo pocieszenia czy uśmiech. Miejmy tylko dość cierpliwości, by ich posłuchać. Jan Paweł II w swoim liście skierowanym do ludzi w podeszłym wieku, napisał, że to oni są „strażnikami pamięci zbiorowej”. To od nich możemy nauczyć się prawdziwej historii naszej rodziny i Ojczyzny.