"W projekcie tym kościół przypomina salę operacyjną, kostnicę lub pustostan. (...) Gdyby z projektu usunąć ołtarz, krzyż, ławki i organy, planowany kościół przypominałby też aulę sportową lub więzienie". To pierwsza część dwugłosu o projekcie kościoła dominikanów w Katowicach.
Pamiętam, że związane z Zaduszkami opowieści zawsze wzbudzały we mnie pewien niepokój. Cóż, traktując poważnie zawarte w tych opowieściach rady, należałoby unikać wieczorem spaceru chodnikiem, by nie natknąć się czasem na podążającą nim duszę.
Jak zobaczyć działanie Anioła Stróża na co dzień? Przyjrzyj się uważnie swoim myślom.
Czym dla mnie jest dzisiaj Chrystusowy krzyż? Znakiem ocalenia, rzeczywistym lub legendarnym reliktem czy może powodem do wstydu?
Czy to jest "doskonalsze chrześcijaństwo", prawie ciągle zakrywające się postacią Jana Pawła II? W Paryżu również jest Bóg.
Z pewnością jesteś świadomy, że i Ty kiedyś przekroczysz próg oddzielający doczesność od wieczności, ale czy byłbyś gotowy uczynić to teraz, gdyby taka była wola Boga?
Nie wiem, czy starsza pani przyjmująca tuż przede mną Komunię świętą, nie wyrzuci jej za chwilę z ust na posadzkę i nie podepcze. Historia profanacji niemalże zbiega się z historią religii.
Poświęcone przedmioty chroniły domowników przed urokami, burzą, piorunami i wszelkim nieszczęściem. Słyszeliście o tych tradycjach?
Jej symbolika jest bardzo bogata. Zobacz, co wiąże ją z twoją codziennością i medytuj ją.
Wieszanie śledzia i Judasza, Siuda Baba, żandary i jedzenie wierzbowego kotka. Znacie te tradycje? Część z nich to pogańskie zwyczaje.
Pozwól Jezusowi Chrystusowi pociągnąć Cię za rękę ku prawdziwemu życiu. Pozwól porwać się Bogu, by żyć.
Odkupiciel "tańczy" na Drzewie Życia, wyrażając ruchem ciała radość z powodu przywrócenia Ciebie Niebu. Ty też pozwól się porwać owej radości, naucz się cieszyć świadomością zbawienia.
Judasz też przyjmuje Ciało Jezusa: Zbawiciel umieszcza w jego wyciągniętej ręce Chleb eucharystyczny. Także piekło zawiera w sobie cząstkę nadziei.
Jedni dostrzegają w tych ikonach piękno skromne i pociągające, drudzy odsądzają owe wizerunki od czci.
Wydaje się, że prawie lub zupełnie o nim zapomniano. Jednak zaintrygował mnie bożym uporem w dążeniu do celu.
Kiedy pokazałam moim studentom z Poznania i Bydgoszczy owe jasielskie ikony, wpierw byli zszokowani, później natomiast nie kryli oburzenia.
Ta wystawa będzie kojarzona z protestami oburzonych chrześcijan. Jak dalece artysta może posunąć się w swojej wypowiedzi?
{{ article.description }}