Boże Narodzenie świętujmy cały rok

Zaczynamy świętować Boże Narodzenie na wiele tygodni przed nim samym. Dlaczego? Bynajmniej nie komercha i wszechpanujący konsumpcjonizm są powodami. Każdy chce być jak dziecko, by móc wejść do Królestwa.

"Chcę znów być dzieckiem! Z chęcią wróciłbym do tamtych czasów!"

Praktycznie każdy uśmiecha się, co wrażliwszym nawet łza się w oku zakręci na myśl o latach, kiedy mierzył raptem metr wysokości, miał mleczne zęby, a świat ograniczał się do własnego podwórka. I nie za brakiem obowiązków tęsknimy, nie za tym, że nie mieliśmy świadomości całego zła, jakie się dzieje, nie za tym, że nie ciążyła na nas taka jak teraz odpowiedzialność! I choć tak właśnie sobie to tłumaczymy, to przecież dobrze wiemy, że nie o to chodzi.

Tęsknimy za życiem, które w nas było, za tym jak bez problemu mogliśmy wyrażać uczucia, za ciepłem i serdecznością. Tęsknimy za niespodziankami, które niósł każdy kolejny dzień, za zachwytem nad każdą błahostką, podziwem jaki wzbudzał pierwszy śnieg, lampki na choince przy zgaszonym świetle. I najcenniejsze dla nas jest wszystko, co ten czas przypomina, poczynając od zdjęć, a kończąc na racuchach, bo dokładnie tak pachniały te, które przed laty robiła babcia.

Każdy dorosły chce być dzieckiem... niepotrzebnie. Bo każdy ma w sobie dziecko, które ciągle chce tak kochać, tak dziwić się i cieszyć, tak umieć żyć tą chwilą, która trwa, jak robiło to wiele lat temu. Wiem o tym, widzę to zwłaszcza w tygodniach przed Świętami.

Przecież powodem pojawienia się choinek w supermarketach w połowie listopada nie jest tylko wszechobecna komercha i konsumpcjonizm. Chcemy świętować Boże Narodzenie na długo przed nim, bo chcemy mieć pretekst, by być serdeczniejszym dla innych, by poczuć nie "magię Świąt", ale to "coś", co było w nas samych. Te kilka dni w grudniu nie są więc do tego w żaden sposób potrzebne, choć dobrze jest widzieć, że ta tęsknota jest i że jest tak żywa w nas. Dobrze było dziś usłyszeć w radiu: "Drzwi otwórz, bo ktoś przyszedł by w Tobie dziecko uścisnąć!". Dobrze było ucieszyć się, a nie poirytować, świątecznymi piosenkami na wiele dni przed Czasem. Bądźmy jak dzieci, bo człowiek, który nie umie tak jak one cieszyć się, dziwić i kochać, zaczyna usychać.