32-latka walczy z eutanazją w Kanadzie

Kiedy rząd Kanady rozpoczął dyskusję na temat legalizacji eutanazji wobec osób, których śmierć można było „racjonalnie przewidzieć”, w 32-letniej Amandzie Achtman coś się poruszyło. Jej dziadek miał wtedy około 90 lat i pasował do tego opisu.

Amanda urodziła się i wychowała w Albercie w Kanadzie. Była bardzo związana ze swoim, pochodzącym z Polski, dziadkiem.

- Pod koniec swojego życia kilka razy miał naprawdę trudne tygodnie. Ku naszemu i jego zaskoczeniu jego stan i perspektywy znacznie się poprawiły. Dożył 96 lat - wspomina w wywiadzie dla Catholic News Agency.

Dodaje, że ​​ona i jej sędziwy dziadek, mogli odbyć niezapomnianą ostatnią podróż, która „ukształtowała jej charakter i stała się jednym z najwspanialszych prezentów, jakie kiedykolwiek dostała”.

Od tamtego czasu kobieta przyglądała się kwestiom związanym z różnym traktowaniem końca życia w Kanadzie i chciała znaleźć sposób na przywrócenie „właściwej reakcji na rzeczywistość cierpienia i śmierci w życiu ludzi”.

- Faktem jest, że nasza śmiertelność jest częścią tego, co czyni życie cennym. Nasze relacje są warte pielęgnowania, nasze życie warte oddania z miłości. Dlatego musimy doprowadzić do kulturowej odnowy przeżywania umierania i śmierci - mówi.

Eutanazja w Kanadzie

W 2016 roku rząd Kanady zalegalizował eutanazję w całym kraju. Jest ona możliwa, kiedy dorosła osoba jest świadoma swojej decyzji, a jej której stan uznano za „ciężki i nieuleczalny”. 

Jak podaje Amanda w wywiadzie dla CNA, chęć eutanazji początkowo należało złożyć na piśmie przed dwoma niezależnymi świadkami, po obowiązkowym czasie namysłu. Ponadto zgodę można było wycofać w dowolnym momencie przed wykonaniem śmiertelnego zastrzyku”. Obecnie wymagany jest podpis jednego świadka.

Eutanazja nazywana jest tu pomocą medyczną w umieraniu (MAiD). Ma zostać rozszerzona 17 marca 2024 roku na osoby, których jedynym schorzeniem jest „choroba psychiczna”. 

Jak podaje CNA, w zeszłym roku dr Louis Roy z Quebec College of Physicians and Surgeons zeznał przed specjalną komisją, że jego organizacja uważa, że ​​eutanazją należy rozszerzyć na niemowlęta z „poważnymi wadami rozwojowymi”.

Rodzinne doświadczenie i podróż do Polski

Dziadek Amandy był pochodzącym z Polski Żydem. - Doświadczenia słuchania historii ocalałych z Holokaustu i Sprawiedliwych wśród Narodów Świata niezaprzeczalnie ukształtowały moją wyobraźnię moralną - opowiada kobieta.

Wkrótce po śmierci dziadka Achtman odkryła nowy anglojęzyczny program magisterski oferowany w ramach studiów filozoficznych na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w Polsce. 

- Chciałam zanurzyć się w kraju świętych, bohaterów i męczenników, aby poważnie zastanowić się, na czym właściwie polega moje życie i jak mogę je hojnie spędzić w służbie zapobiegania dehumanizacji i obronie świętości życia we własnym kontekście - mówi.

Pisanie bloga i projekt „Dying to Meet You”

1 stycznia 2021 roku podjęła noworoczne postanowienie, że będzie codziennie przez cały rok blogować o śmierci w sposób „pełen nadziei i budujący”.

Działanie to okazało się bardzo owocne osobiście dla niej, ale też ​poruszyło innych.

1 sierpnia Amanda zaczęła tworzyć i prowadzić projekt „Dying to Meet You, którego celem było i jest oswajanie doświadczeń związanych z cierpieniem, śmiercią, ich znaczeniem i z nadzieją.

Kobieta projekt ten realizuje przez prezentowanie wywiadów, krótkometrażowych filmów i wydarzeń społecznych.

- Nasze życie nie jest w pełni nasze, a sposób, w jaki żyjemy i umieramy, wpływa na społeczności, do których należymy. To nie jest argument religijny, ale empiryczna obserwacja dotycząca życia ludzkiego. Jeśli komuś brakuje więzi, wsparcia rodzinnego i społecznego, to jest to kryzys, na który właściwą reakcją jest obecność i pomoc, a nie porzucenie lub przyspieszona śmierć - mówi Amanda.

- Jak to ujął jeden z moich bohaterów, ojciec Alfred Delp, cierpiąca osoba nieustannie odwołuje się do twojej wewnętrznej szlachetności, do twojej ofiarnej siły i zdolności do kochania. Nie przegap okazji - dodaje, pytana o to, czy eutanazja nie jest to pełna współczucia troska o cierpiących i czy nie powinniśmy móc robić ze swoim życiem, co chcemy? 

Towarzyszenie w cierpieniu i chorobie

23 września 2022 roku Achtman zorganizowała w swoim rodzinnym mieście Calgary w Kanadzie całodniowe wydarzenie „Kościół jako ekspert ludzkości”, które odbyło się w katedrze w Calgary i Katolickim Centrum Duszpasterskim. 

W pierwszej części katolicy wywodzący się z różnych środowisk kulturowych mówili o gościnności i towarzyszeniu w swoich tradycjach. W drugiej, zatytułowanej, „Opowiedz mi o godzinie śmierci”, uczestnicy wysłuchali relacji dwóch lekarzy, księdza i wieloletniego pracownika duszpasterstwa. Trzeci panel dotyczył dokumentów papieskich dotyczących śmierci, nadziei i życia wiecznego. Polska siostra dominikanka, która intensywnie pracowała z osobami starszymi, opowiedziała o „Liście do osób starszych” Jana Pawła II. 

Później w katedrze odbył się wieczorny program, który obejmował siedem krótkich świadectw różnych mówców, które „narracyjnie sformułowano jako echa Siedmiu Ostatnich Słów Chrystusa”. 

Kanadyjka mówi CNA, że „celem tego projektu kulturalnego „Projekt Dying to Meet You”  jest rozmowa i zaangażowanie na temat cierpienia, śmierci, ich znaczenia i nadziei”.

Amanda mówi, że jej projekt dotyczy tematów, o których często mówi papież Franciszek - spotkania, towarzyszenia, wychodzenia na peryferie i przyczyniania się do budowania bardziej braterskiego ducha.

W październiku 2023 zorganizowała „Mszę życia” dla mieszkańców lokalnego domu spokojnej starości, a niedawno 32-letnia Amanda wyprodukowała także czterominutowy film krótkometrażowy o 88-letniej Christine, która opowiada o swoim życiu i o tym, dlaczego zrobiła sobie tatuaż z napisem „Nie dokonuj na mnie eutanazji”. 

CNA/dm