Cztery rodzaje małżeństw. Które jest twoje?

Ludzie żenią się z miłości. Trzymają się razem z wielu powodów - napisał kiedyś Lew Tołstoj. Idąc tym tropem można przedstawić cztery rodzaje współczesnych małżeństw.

Małżeństwo pełne wrażeń

Co by było, gdybyśmy byli parą, która chodziła w różne miejsca i robiła różne rzeczy, tak jak wtedy, gdy się spotykaliśmy? Ten typ to zabawne pary, szukające wrażeń i nieustannych amplitud emocjonalnych. Osoby w takich małżeństwach nie przestają dobrze czuć się w swoim towarzystwie nawet po długim czasie. Po prostu lubią ze sobą przebywać. Małżeństwo dla nich nie powinno być końcem młodzieńczej przygody. 

Oczywiście istnieje tu naturalne zagrożenie, że takie małżeństwo będzie ciągle poszukiwało nowości, przyjemności, nowych emocji i stanie się po prostu płytkie. Ile razy możemy jechać do Grecji, wymieniać blaty kuchenne i kupować kajak?

Takie związki są oczywiście również narażone na niebezpieczeństwo rozstania, choć przychodzi ono po prostu po dłuższym czasie. W tego typu związkach zazwyczaj jedna osoba staje się znudzona drugim towarzyszem przygód i chce go zmienić. Dlatego najlepszą receptą pośrodku wspólnego przygody, jaką jest życie zachować, jest złoty środek, czyli świeżość i prawdziwość.

Małżeństwo oparte na pracy

W takim ustawieniu zwykle oboje małżonków poświęca się pracy. Dla wielu małżeństwo jest tu zobowiązaniem, wyzwaniem, które wzmaga się wraz z pojawieniem się dzieci. Za pracę uznają zobowiązania zawodowe i również rodzinę uważają za część tego przedsięwzięcia. 

W takich małżeństwach partnerzy są obsesyjnie pochłonięci pracą, a w domu pojawiają się tylko po to, aby „zgasić albo zapalić światło”. I zarządzają codziennymi sprawami.

Jednak za czasem takie zarządzanie nie wystarczy. To spoiwo może okazać się niewystarczające. Niebezpieczeństwo pojawia się, gdy przedsiębiorstwo słabnie lub zmienia kurs. Dzieci dorastają i wyprowadzają się. A pary nagle muszą zmienić obraną ścieżkę zawodową. Mogą pojawić się trudności gospodarcze zagrażają wszystkiemu, co zostało zbudowane.  

Jeden z partnerów się męczy lub po prostu traci zaangażowanie. Wtedy zaczyna się rozpad małżeństwa.

Małżeństwo oparte na rytuale  

Dla większości z nas małżeństwo jest kluczowym elementem naszej tożsamości. Ludzie rozumieją siebie jako małżonków, członków „pary”.  W małżeństwie rytualnym wiele mówi się o tożsamości członków takich rodzin.

„Porządny” małżonek lub partner to dobro społeczne. Przyjaciele i członkowie takiej rodziny zwykle mają żywotny interes w utrzymaniu tej więzi.

Małżonkowie mogą zaniedbywać się nawzajem, ale nie wolno im porzucać swoich dzieci. Role ojca i matki (zwłaszcza tej ostatniej) stają się statusami honorowymi. Wielu rozszerza te tożsamości na dziadków.

Niebezpieczeństwo polega na tym, że rutyny codziennego życia w takich małżeństwach mogą nie wytrzymać próby czasu, wzajemnych zobowiązań i przypisanych im ról w ramach małżeństwa rytualnego, jeśli nie jest one oparte na autentyczności i wolności.   

W pewnym momencie zwycięża impuls. Więzień ucieka.

Małżeństwo jako wspólnota

Tu na pierwszy plan wysuwa się trwałe wzajemne wsparcie i wspólna intymność. Ludzie w takich związkach czują się żywi i autentyczni. Porzucają poprzednie egoizmy i rutyny.

W takich małżeństwach ludzie cenią wspólne chwile, nawet jeśli oznacza to siedzenie obok siebie przed telewizorem lub wspólne leżenie w ciemności.  

W przeciwieństwie małżeństwa opartego na rytuale czy rozumieniu związku jako wspólnego przedsięwzięcia, tu partnerzy celebrują tworzenie między nimi więzi.  

Czas spędzony z dala od współmałżonka uważają za czas zmarnowany.

W takim rozumieniu wspólnego życia powiększenie rodziny - o dzieci lub starszych bliskich - nie zmienia ducha małżonków.

Jednak nawet takie małżeństwo nie jest wolne od rozstań. Istnieje tu oczywiście niebezpieczeństwo wyidealizowanej miłości. Ludzie mogą być zbyt egoistyczni, niestali w swoich uczuciach. Intymność, którą dzielili przez wiele lat, znika.  

psychologytoday.com/dm