Wychowanie seksualne. Wychować do miłości

Każdy człowiek potrzebuje wychowania seksualnego, ponieważ każdy potrzebuje miłości. Wychowanie seksualne jest wychowaniem do miłości. Dojrzałe działanie seksualne jest integralną częścią doświadczenia miłości. "W miłości znajduje oparcie i ostateczny sens cały proces wychowawczy".

Zauważmy najpierw, iż dziecko rodzi się jako "wielka potrzeba miłości", która zaspokajana jest poprzez uczestnictwo we wzajemnej miłości rodziców. Wychowanie seksualne rozpoczyna się wiec od włączenia dziecka we wzajemną miłość rodziców. Dziecko jest najpierw owocem, a później świadkiem wzajemnej miłości ojca i matki. Zaspokajana potrzeba miłości w miarę rozwoju dziecka przeradza się spontanicznie w potrzebę dawania miłości. W wychowaniu seksualnym młody człowiek przechodzi wiec proces od przyjmowania miłości do jej dawania.

Chociaż dziecko nie powinno być świadkiem głębszych gestów seksualnych czy tym bardziej współżycia rodziców, to jednak jest ono świadkiem wielu, także zewnętrznych gestów ich wzajemnej miłości. Są to nierzadko także delikatne gesty erotyczne. Takie gesty dla dziecka są potwierdzeniem wzajemnej miłości rodziców. "Ojciec, który stale odnosi się do żony uprzejmie, kocha i akceptuje ją jako kobietę i ceni w niej towarzyszkę życia, buduje w swoich dzieciach podwaliny równowagi uczuciowej" i seksualnej. Dyskretne zewnętrzne gesty wzajemnej miłości pomiędzy rodzicami kształtują w świadomości dziecka pozytywny stosunek do ciała, a w tym pozytywny stosunek do ludzkiej seksualności. Brak pozytywnego stosunku do ciała wywołuje także niewłaściwy stosunek do seksualności.

Innym bardzo ważnym elementem wychowania seksualnego jest wyrażanie miłości rodziców do dziecka przez gesty bliskości i czułości dostosowane do jego wieku, potrzeb i sytuacji emocjonalnych: pieszczoty, przytulenie, dotkniecie, pocałunek. Nie tylko w okresie niemowlęcym, ale także w wieku późniejszym takie gesty są koniecznością wychowania do dojrzałej emocjonalności.

Kiedy i w jaki sposób wyrazić miłość do dziecka gestem zewnętrznego przytulenia i uścisku, może podyktować rodzicom ich wrażliwość oraz wyczucie potrzeb dziecka. Także w okresie dorastania, kiedy młody człowiek w sposób spontaniczny unika raczej zewnętrznych gestów miłości wobec osób dorosłych, rodzicielski gest przytulenia i uścisku, szczególnie w sytuacji trudnej dla dziecka, może okazać się bardzo ważny dla wyrażenia ich pełnej akceptacji i życzliwości. Takie gesty dają dorastającym dzieciom większą wiarę w siebie, pomagają wyjść ze stanu smutku czy zniechęcenia.

Szczególnie w relacji matki do dziecka istnieje wiele fizycznych gestów czułości i życzliwości, których przecież nie interpretujemy - w ścisłym znaczeniu tego słowa - jako gesty seksualne. Bliskość ciała matki, jego ciepło są bardzo ważne dla dziecka.

Dziecko uczy się wyrażania miłości poprzez kontakt cielesny z matką i z ojcem. Wielu ludzi młodych z dużym bólem wspomina oschłość emocjonalną rodziców, szczególnie oschłość ojca. "Ojciec w dzieciństwie nigdy nie brał mnie na kolana, nigdy się ze mną nie bawił, nie przytulił mnie" - słowa te wypowiadane są najczęściej z dużym uczuciem żalu i bólu nie tylko przez ludzi młodych, ale nieraz także przez dorosłych już mężczyzn czy kobiety.

Więcej w książce: Integracja seksualna. Przewodnik w poznawaniu i kształtowaniu własnej seksualności - Józef Augustyn SJ