Bądźcie "solą i światłem" na ziemi afrykańskiej!

Drodzy bracia i siostry!

Przed chwilą Mszą św. w Bazylice św. Piotra zakończyło się ii Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Afryce. Były to trzy tygodnie modlitw i wzajemnego słuchania, aby rozeznać to, co Duch Święty mówi dziś Kościołowi żyjącemu na kontynencie afrykańskim, a zarazem Kościołowi powszechnemu. Ojcowie synodalni, przybyli ze wszystkich krajów Afryki, przedstawili bogatą rzeczywistość Kościołów lokalnych. Dzieliliśmy z nimi radość z dynamicznego rozwoju wspólnot chrześcijańskich, zarówno pod względem liczebnym, jak i jakościowym. Wdzięczni jesteśmy Bogu za zapał misyjny, który zrodził się na podatnym gruncie wielu diecezji, a jego wyrazem jest wysyłanie misjonarzy do innych krajów afrykańskich i na różne kontynenty. Szczególną uwagę poświęcono rodzinie, która również w Afryce jest podstawową komórką społeczeństwa, a która dziś jest zagrożona przez ideologiczne prądy, także pochodzące z zewnątrz. A co powiedzieć o młodzieży, poddanej tego typu naciskom, będącej pod wpływem wzorców myślenia i zachowania niezgodnych z ludzkimi i chrześcijańskimi wartościami ludów afrykańskich? Oczywiście podczas Synodu wyłoniły się aktualne problemy Afryki oraz jej wielka potrzeba pojednania, sprawiedliwości i pokoju. W odpowiedzi na to Kościół z nowym zapałem głosi Ewangelię i działa na rzecz promocji człowieka. Inspirowany przez Słowo Boże i Eucharystię, zabiega on o to, aby nikt nie był pozbawiony tego, co niezbędne do życia, i aby wszyscy mogli wieść życie godne istoty ludzkiej.

Wspominając podróż apostolską do Kamerunu i Angoli, którą odbyłem w marcu tego roku, a której celem było, między innymi, zapoczątkowanie bezpośrednich przygotowań do ii Synodu poświęconego Afryce, dziś pragnę zwrócić się do wszystkich ludów afrykańskich, w szczególności do tych, które podzielają z nami wiarę chrześcijańską, aby symbolicznie przekazać im Orędzie końcowe tego zgromadzenia synodalnego. To Orędzie wychodzi z Rzymu, siedziby Następcy Piotra, który przewodniczy uniwersalnej wspólnocie, ale można powiedzieć — co będzie nie mniej prawdziwe — że pochodzi ono z Afryki, której doświadczenia, oczekiwania i projekty są w nim zawarte, i teraz wraca do Afryki, zanosząc bogactwo wydarzenia, które cechowała głęboka komunia w Duchu Świętym. Drodzy bracia i siostry, którzy mnie słuchacie w Afryce! W sposób szczególny zawierzam waszej modlitwie owoce pracy ojców synodalnych i zachęcam was słowami Pana Jezusa: bądźcie solą i światłem na umiłowanej ziemi afrykańskiej!

Teraz, gdy ten Synod dobiega końca, pragnę przypomnieć, że na przyszły rok zaplanowane jest Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Bliskiemu Wschodowi. Przy okazji mojej wizyty na Cyprze będę miał przyjemność przekazać Instrumentum laboris tego zgromadzenia. Dziękujmy Panu, który niestrudzenie wciąż buduje swój Kościół w jedności, i prośmy z ufnością o matczyne wstawiennictwo Maryję Dziewicę.

Beatyfikacja ks. Karola Gnocchiego

Pragnę szczególnie pozdrowić tysiące wiernych, którzy zgromadzili się w Mediolanie na Piazza del Duomo, gdzie tego ranka była sprawowana Msza św. beatyfikacyjna ks. Karola Gnocchiego. Był on przede wszystkim dobrym wychowawcą dzieci i młodzieży. W czasie ii wojny światowej został kapelanem strzelców alpejskich, którym towarzyszył w tragicznym odwrocie z Rosji, cudem unikając śmierci. Wówczas postanowił całkowicie poświęcić się działalności charytatywnej. I tak w odbudowującym się Mediolanie ks. Gnocchi pracował nad «odnową człowieka» — gromadził osierocone i kalekie dzieci, otaczał je opieką, dbał o ich kształcenie. Poświęcił się całkowicie, aż do końca, a gdy umierał, oddał dwojgu niewidomym dzieciom rogówki. Jego dzieło rozwijało się dalej, a dziś Fundacja im. ks. Gnocchiego należy do najnowocześniejszych ośrodków opieki nad osobami w różnym wieku, wymagającymi rehabilitacji. Pozdrawiam kard. Tettamanziego, arcybiskupa Mediolanu, i raduję się wraz z całym Kościołem ambrozjańskim, przyjmując jako swoje motto tej beatyfikacji: «Zawsze po stronie życia».

Po polsku:

Słowa pozdrowienia kieruję do Polaków. Zamykając prace Synodu poświęconego Afryce, dziękuję Bogu za dar polskich misjonarzy, duchownych i świeckich, którzy służą Kościołowi na tym kontynencie. Wszystkich wierzących proszę o duchowe i materialne wsparcie tego dzieła. Niech wam Bóg błogosławi.

Benedykt XVI