Bóg fundamentem ludzkiego życia

Drodzy bracia i siostry!

Ewangeliczne przypowieści są krótkimi opowiadaniami, którymi posługuje się Jezus, aby głosić tajemnice królestwa niebieskiego. Wykorzystując obrazy i wydarzenia z życia codziennego, Pan «pragnie nam ukazać właściwą naturę wszystkich rzeczy. (...) Ukazuje nam Boga (...) aktywnego, który wkracza w nasze życie i chce nas wziąć za rękę» (Jezus z Nazaretu, I, Kraków 2007, s. 167). W tego rodzaju mowach Boski Mistrz zachęca do uznania przede wszystkim prymatu Boga Ojca: tam, gdzie Go nie ma, nic nie może być dobre. Jest to priorytet decydujący o wszystkim. Królestwo niebieskie oznacza właśnie panowanie Boga, a to znaczy, że Jego wolę należy przyjąć jako naczelną zasadę naszego życia.

Tematem Ewangelii dzisiejszej niedzieli jest właśnie królestwo niebieskie. Nieba nie należy rozumieć tylko w sensie wysokości, która nad nami góruje, ponieważ ta nieskończona przestrzeń ma także kształt ludzkiego wnętrza. Jezus porównuje królestwo niebieskie do pola pszenicy, dając nam do zrozumienia, że jest w nas zasiane coś małego i niewidocznego, co ma jednak niezniszczalną siłę życiową. Pomimo wszelkich przeszkód zarodek będzie się rozwijał, a owoc dojrzeje. Będzie to dobry owoc jedynie wtedy, gdy pole życia będzie uprawiane zgodnie z wolą Bożą. Dlatego w przypowieści o pszenicy i kąkolu (Mt 13, 24-30) Jezus ostrzega nas, że po zasiewie dokonanym przez gospodarza, «gdy ludzie spali», przyszedł «jego nieprzyjaciel», który zasiał chwasty. Oznacza to, że musimy być gotowi strzec łaski otrzymanej w dniu chrztu św., nieustannie ożywiając swą wiarę w Pana, który przeciwdziała zakorzenianiu się zła. Św.Augustyn, komentując tę przypowieść, zauważa, że «wielu jest najpierw kąkolem, a potem staje się dobrą pszenicą», i dodaje: «gdyby oni nie byli cierpliwie tolerowani, kiedy są źli, nie osiągnęliby godnej pochwały przemiany» (Quaest. septend. in Ev. sec. Matth., 12, 4: pl 35, 1371).

Drodzy przyjaciele, Księga Mądrości, z której zaczerpnięte jest pierwsze dzisiejsze czytanie, uwydatnia tę cechę Boga i mówi: «Nie ma (...) oprócz Ciebie boga, co ma pieczę nad wszystkim (...) bowiem moc jest podstawą Twej sprawiedliwości, wszechwładza Twa sprawia, że wszystko oszczędzasz (...). Potęgą władasz, a sądzisz łagodnie i rządzisz z wielką oględnością» (12, 13. 16), a Psalm 85 to potwierdza: «Ty bowiem, Panie, jesteś dobry i pełen przebaczenia, pełen łaskawości dla wszystkich, którzy Cię wzywają» (w. 5). Jeśli więc jesteśmy dziećmi Ojca tak wielkiego i dobrego, starajmy się być do Niego podobni! Taki cel chciał osiągnąć Jezus swoim przepowiadaniem, gdy do tych, którzy Go słuchali, mówił: «Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski» (Mt 5, 48). Zwróćmy się z ufnością do Maryi, którą przyzywaliśmy wczoraj jako Najświętszą Pannę z Góry Karmel, aby nam pomagała wiernie naśladować Jezusa i w ten sposób żyć jak prawdziwe dzieci Boże.

Apel o pomoc humanitarną krajom w Rogu Afryki

Drodzy przyjaciele, z wielkim niepokojem śledzę wiadomości nadchodzące z Rogu Afryki, a szczególnie z Somalii, doświadczonej ogromną suszą, a później, w niektórych regionach, przez gwałtowne deszcze, które powodują katastrofę humanitarną. Bardzo wiele osób ucieka z powodu tej strasznej nędzy w poszukiwaniu chleba i pomocy. Apeluję o coraz większą mobilizację wspólnoty międzynarodowej, aby w porę udzielić pomocy tym ciężko doświadczonym naszym braciom i siostrom, wśród których jest tak wiele dzieci. Niech tej cierpiącej ludności nie zabraknie naszej solidarności i konkretnego wsparcia ze strony wszystkich ludzi dobrej woli.

Po polsku:

Witam serdecznie przybyłych do Castel Gandolfo Polaków. Pozdrawiam również waszych rodaków w Polsce i w świecie. Wczoraj obchodziliśmy wspomnienie Matki Bożej Szkaplerznej. Szkaplerz to znak szczególnej łączności z Jezusem i Maryją. Dla tych, którzy go noszą, znak synowskiego oddania się Niepokalanej. Niech Maryja, najlepsza Matka, otacza nas zawsze swoim płaszczem w walce ze złem. Polecam was Jej opiece i z serca błogosławię.

Benedykt XVI