Dom otwarty na świat

Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański" na błoniach w Montorso

Na zakończenie tej uroczystej Eucharystii odmówmy, droga młodzieży, modlitwę «Anioł Pański» w duchowej jedności ze wszystkimi, którzy są z nami połączeni za pośrednictwem radia i telewizji. Loreto jest po Nazarecie idealnym miejscem do tego, by się modlić, rozważając tajemnicę wcielenia Syna Bożego. Dlatego w tej chwili zachęcam wszystkich, aby myślą i sercem udali się razem do sanktuarium Świętego Domu, którego ściany, jak głosi tradycja, pochodzą z Nazaretu, gdzie Dziewica powiedziała Bogu «tak» i poczęła w swym łonie odwieczne Słowo Wcielone.

A zatem, zanim się rozejdziemy z «agory», placu, wejdźmy duchem na chwilę do Świętego Domu. Między placem a domem istnieje powiązanie. Plac jest duży, otwarty, jest miejscem spotkania z innymi, dialogu, konfrontacji; dom natomiast jest miejscem skupienia i wewnętrznego wyciszenia; miejscem, gdzie można przyjąć słowo w głębi serca. Aby zanieść Boga na plac, trzeba najpierw przyjąć Go do swego wnętrza w domu, tak jak Maryja w czasie zwiastowania. I na odwrót, dom wychodzi na plac — sugeruje to również fakt, że Święty Dom w Loreto ma trzy, a nie cztery ściany, jest domem otwartym; otwartym na świat, na życie, także na tę «Agorę» włoskiej młodzieży.

Drodzy przyjaciele, to wielki przywilej dla Włoch, że w tym uroczym zakątku regionu Marche znajduje się sanktuarium Świętego Domu. Bądźcie z tego dumni i wykorzystajcie to!

Przychodźcie tu w najważniejszych chwilach waszego życia, przynajmniej sercem, by znaleźć duchowe skupienie w murach Świętego Domu. Módlcie się do Dziewicy Maryi, aby wyjednała dla was światło i moc Ducha Świętego, abyście mogli w pełni i wielkodusznie odpowiedzieć na wezwanie Boga. Wówczas staniecie się Jego prawdziwymi świadkami na «placu», w społeczeństwie, będziecie zwiastunami Ewangelii nie abstrakcyjnej, lecz ucieleśnionej w waszym życiu.

Benedykt XVI