Dziękuję Panu za powołanie kapłańskie i powierzenie mi posługi Piotrowej

Drodzy bracia i siostry!

Przepraszam za znaczne opóźnienie. Msza św. ku czci świętych Piotra i Pawła była długa i piękna. Nie zapomnieliśmy też o wspaniałym hymnie Kościoła Rzymu, który zaczyna się słowami: «O Roma felix!». Dziś, w uroczystość Świętych Piotra i Pawła, patronów tego miasta, śpiewamy właśnie: «O Rzymie szczęśliwy, skropiony drogocenną krwią tak potężnych książąt. Nie własną chwałą, lecz ich zasługami przewyższasz daleko wszelkie piękno!». Jak opiewają hymny tradycji wschodniej, ci dwaj wielcy apostołowie są «skrzydłami» poznania Boga, które przemierzyły ziemię aż po jej krańce i wzniosły się do nieba; są oni «dłońmi» Ewangelii łaski, «stopami» prawdy zwiastowania, «rzekami» mądrości, «ramionami» krzyża (por. MHN, t. 5, 1899, s. 385). Świadectwo miłości i wierności świętych Piotra i Pawła oświeca pasterzy Kościoła w prowadzeniu ludzi do prawdy, formując ich do wiary w Chrystusa. Św. Piotr w sposób szczególny symbolizuje jedność kolegium apostolskiego. Z tego powodu podczas liturgii sprawowanej dziś rano w Bazylice Watykańskiej nałożyłem 41 arcybiskupom metropolitom paliusze, ukazujące jedność z Biskupem Rzymu w misji prowadzenia ludu Bożego do zbawienia. Św. Ireneusz, biskup Lyonu, pisze, że do Kościoła w Rzymie «propter potentiorem principalitatem [ze względu na jego szczególne pierwszeństwo] muszą kierować się wszystkie inne Kościoły, to znaczy wierni, którzy są na całym świecie, ponieważ była w nim zawsze strzeżona tradycja, pochodząca od apostołów» (Adversus haereses, III, 3, 2).

To wiara, którą wyznał Piotr, jest fundamentem Kościoła: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego» — czytamy w Ewangelii św. Mateusza (16, 16). Prymat Piotrowy wynika z Bożego wybrania, podobnie jak powołanie kapłańskie: «Nie objawiły ci tego ciało i krew — mówi Jezus — lecz Ojciec mój, który jest w niebie» (Mt 16, 17). Tak jest w przypadku tych, którzy decydują się odpowiedzieć na powołanie Boga całym swoim życiem. Wspominam o tym z radością w ten dzień, kiedy mija 60 lat od moich święceń kapłańskich. Dziękuję za waszą obecność, za wasze modlitwy! Jestem wdzięczny wam, jestem wdzięczny przede wszystkim Panu za powołanie mnie i za powierzoną mi posługę i dziękuję tym, którzy przy tej okazji wyrazili mi swoją bliskość i wspierają moją misję modlitwą, która z każdej wspólnoty kościelnej wznosi się nieustannie do Boga (por. Dz 12, 5), wyrażając się w adoracji Chrystusa w Eucharystii, aby zwiększyć moc i wolność głoszenia Ewangelii.

W tym klimacie z radością serdecznie pozdrawiam delegację Ekumenicznego Patriarchatu Konstantynopola, która jest dziś w Rzymie, zgodnie z istotną tradycją, aby uczcić świętych Piotra i Pawła i dzielić ze mną pragnienie jedności chrześcijan, której pragnie Pan. Z ufnością módlmy się do Maryi Dziewicy, Królowej Apostołów, aby każdy ochrzczony stawał się coraz bardziej «żywym kamieniem», z którego budowane jest królestwo Boże.

Po polsku:

Pozdrawiam polskich pielgrzymów. W uroczystość Apostołów Piotra i Pawła stajemy u ich grobów i modlimy się o światło Ducha Świętego do poznawania i do życia przesłaniem Ewangelii, które nam przekazali, oraz do dawania wobec świata świadectwa wiary w Chrystusa zmartwychwstałego. Niech Bóg wam błogosławi!

Benedykt XVI