Jezus rozszerza Przymierze na wszystkie narody

Drodzy bracia i siostry!

W liturgii dzisiejszej niedzieli apostoł Paweł zachęca nas, abyśmy przyjmowali Ewangelię «nie jako słowo ludzkie, ale jako to, czym jest naprawdę — jako słowo Boga» (1 Tes 2, 13). W ten sposób możemy przyjmować z wiarą napomnienia, które Jezus kieruje do naszych sumień, i postępować zgodnie z nimi. W dzisiejszym fragmencie gani On uczonych w Piśmie i faryzeuszy, którzy odgrywali we wspólnocie rolę nauczycieli, za to, że ich postępowanie pozostawało w jawnej sprzeczności z nauczaniem, jakie rygorystycznie zalecali innym. Jezus zwraca uwagę na to, że oni «mówią, ale sami nie czynią» (por. Mt 23, 3); co więcej, «wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą» (Mt 23, 4). Dobra nauka powinna być przyjmowana, ale istnieje ryzyko, że zaprzeczy jej niespójne z nią postępowanie. Dlatego Jezus mówi: «Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie» (Mt 23, 3). Postępowanie Jezusa jest dokładnie przeciwne: On pierwszy praktykuje przykazanie miłości, którego uczy innych, i może powiedzieć, że jest to jarzmo słodkie i lekkie, właśnie dlatego, że On nam pomaga je nieść (por. Mt 11, 29-30).

Mając na myśli nauczycieli, którzy ograniczają wolność innych, posługując się własnym autorytetem, św. Bonawentura wskazuje, kto jest prawdziwym Nauczycielem, stwierdzając: «Nikt nie może nauczać, a tym bardziej działać ani osiągnąć zrozumiałych prawd, jeśli nie jest tam obecny Syn Boży (Sermo 1 de Tempore, Dom. XXII post Pentecosten, Opera omnia, IX, Quaracchi, 1901, 442). «Jezus zasiada na 'katedrze' (...) jako większy Mojżesz, który rozszerza Przymierze na wszystkie narody» (Jezus z Nazaretu, Kraków 2007, s. 66). To On jest naszym prawdziwym i jedynym Nauczycielem! Jesteśmy zatem wezwani do naśladowania Syna Bożego, wcielonego Słowa, który wyraża prawdę swego nauczania przez wierność woli Ojca, przez dar z samego siebie. Bł. Antoni Rosmini pisze: «Pierwszy nauczyciel kształtuje wszystkich innych nauczycieli, jak również kształtuje samych uczniów, gdyż [jedni i drudzy] istnieją tylko na mocy tego pierwszego, milczącego, lecz niezwykle potężnego nauczania» (Idea della Sapienza, 82; w: Introduzione alla filosofia, t. II, Roma 1934, 143). Jezus zdecydowanie potępia także próżność i zwraca uwagę, że działanie po to, «żeby się ludziom pokazać» (Mt 23, 5), powoduje uzależnienie od aprobaty ludzkiej, co zagraża wartościom, na których opiera się autentyczność osoby.

Drodzy przyjaciele, Pan Jezus ukazał się światu jako sługa, ogołacając całkowicie samego siebie i uniżając się aż do dania na krzyżu najwymowniejszej lekcji pokory i miłości. Z Jego przykładu wypływa życiowa dewiza: «Największy z was niech będzie waszym sługą» (Mt 23, 11). Prośmy o wstawiennictwo Najświętszą Maryję Pannę i módlmy się zwłaszcza za tych, którzy we wspólnocie chrześcijańskiej zostali wezwani do posługi nauczania, aby czynami mogli zawsze dawać świadectwo prawdzie, którą przekazują słowem.

Modlitwa za powodzian w Tajlandii i Ligurii

Drodzy bracia i siostry, pragnę wyrazić moją bliskość ludności Tajlandii, która ucierpiała z powodu powodzi, a także — we Włoszech — mieszkańcom Ligurii i Toskanii, które ostatnio poniosły szkody na skutek silnych opadów deszczu. Zapewniam o modlitwie za nich.

Po polsku:

Pozdrawiam serdecznie wszystkich Polaków. W dzisiejszej Ewangelii słyszymy: «Jeden jest Ojciec wasz, Ten w niebie, i jeden jest wasz Nauczyciel, Chrystus» (por. Mt 23, 8-9). To On uczy nas, jak żyć miłością Ojca. Dlatego pochodzące od Ojca zasady moralne Ewangelii nie mogą być przedmiotem wątpliwości, przetargów, dyskusji. Ewangelia wiedzie nas do konkretnych czynów, w których przejawia się miłość pochodząca od Boga Ojca. Na ich wypełnianie z serca wam błogosławię.

Benedykt XVI